یک روز در اورانوس چه مدت طول می کشد؟ کمی طولانی تر از آنچه فکر می کردیم ، به نظر می رسد

یک روز در اورانوس به لطف اقدامات دقیق تر دوره چرخش آن ، کمی طولانی تر بود که باید به دانشمندان کمک کند تا ماموریت هایی را برای بررسی غول گاز برنامه ریزی کنند.

تعیین دوره چرخش سیارات غول پیکر منظومه شمسی بسیار دشوارتر از مریخ و زمین است ، زیرا طوفان های باد وحشیانه اقدامات مستقیم را غیرممکن می کند.

اولین اندازه گیری چرخش اورانوس از کاوشگر Voyager 2 حاصل شد که نزدیکترین رویکرد خود را در 24 ژانویه 1986 انجام داد. محققان در آن زمان مشخص کردند که میدان مغناطیسی این سیاره از 59 درجه از سلست شمالی جبران شده است ، در حالی که محور چرخش آن در 98 درجه جبران می شود.

این تغییرات شدید بدان معنی است که اورانوس به طور موثری “دراز کشیده” در مقایسه با زمین می چرخد ​​، در حالی که قطب های مغناطیسی آن هنگام تبدیل شدن سیاره ، دایره بزرگی را ردیابی می کنند. محققان در آن زمان با اندازه گیری هر دو میدان مغناطیسی و انتشار رادیو از سیاره شفق قطبی به قطب های مغناطیسی خود ، نشان دادند که اورانوس هر 17 ساعت ، 14 دقیقه ، 24 ثانیه چرخش کامل را به پایان می رساند و حاشیه خطا کم و بیش 36 ثانیه است.

حالا ، لورن لامی در رصدخانه پاریس در فرانسه و همکارانش 28 ثانیه بیشتر آن را اندازه گیری کردند. مهمتر از همه ، اندازه گیری آنها 1000 برابر دقیق تر است و حاشیه خطا را به کسری از ثانیه کاهش می دهد.

محققان تصاویر ماوراء بنفش شفق قطبی را که بین سال 2011 تا 2022 توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است ، بررسی کردند تا از تکامل طولانی مدت پست های مغناطیسی سیاره در هنگام محور چرخش پیروی کنند.

حاشیه خطای معیار قبلی اجازه می دهد تا بیش از چند سال بعد ، تعیین دقیق موقعیت در اورانوس غیرممکن شود ، اما اندازه گیری جدید باید برای چندین دهه معتبر باشد. این بدان معنی است که می توان از محاسبه اهداف ماموریت انتقادی مانند زمانی که یک کاوشگر می تواند مدار و وارد جو سیاره شود ، محاسبه کرد.

تخت خواب در دانشگاه سیدنی در استرالیا ، اندازه گیری تیم “بسیار هوشمندانه” را صدا می کند ، اما تأکید می کند که مدت جدید یک روز در اورانوس چندان متفاوت نیست و در حاشیه خطای محاسبه قدیمی قرار دارد. رختخواب گفت: “این چندان تغییر نکرده است.” “اکنون به اندازه کافی دقیق است که مفیدتر باشد.”