ممکن است از دست دادن صخره های مرجانی در حالی که اقیانوس ها گرم می شوند ، یک مزیت شگفت آور وجود داشته باشد

برای از دست دادن صخره های مرجانی می تواند یک مزیت وجود داشته باشد. کاهش آنها به این معنی است که اقیانوس ها می توانند علاوه بر 2100 ، 5 ٪ دی اکسید کربن را نیز جذب کنند ، محققان را تخمین می زنند و باعث کاهش انباشت این گاز گلخانه ای در جو زمین می شوند.

می گوید: “اگر فقط به غلظت CO2 در جو اهمیت دهید ، این یک اثر مفید است.” لستر کویاتکوفسکی در دانشگاه سوربن در پاریس ، فرانسه. وی گفت ، اما کاهش مرجان ها همچنین باعث کاهش تنوع زیستی ، آسیب رساندن به ماهیگیری و رها کردن بسیاری از سواحل در معرض دریاهای در حال افزایش خواهد شد.

چقدر جهان به طور عمده در سطح CO2 در جو گرم می شود. تاکنون زمین و اقیانوس ها تقریباً نیمی از CO2 اضافی را که ما صادر کرده ایم جذب کرده اند. بنابراین تمام عواملی که این چاه های به اصطلاح زمین یا کربن را افزایش یا کاهش می دهند می توانند تأثیر قابل توجهی در گرم شدن آینده داشته باشند.

اغلب فرض بر این است که مرجان ها CO2 را از آب دریا از بین می برند زیرا اسکلت های کربنات کلسیم خود را پرورش می دهند. در حقیقت ، این فرآیند که به عنوان کلسیفیکاسیون نیز شناخته می شود ، منبع روشنی CO2 است.

Kwiatkowski توضیح می دهد: “شما کربن معدنی را در اقیانوس ، به طور کلی به شکل کربنات و بی کربنات مصرف می کنید ، با تبدیل آن به کربنات کلسیم و این فرآیند CO2 را به آب دریا آزاد می کند که برخی از آنها در جو از بین می روند.”

این بدان معناست که اگر شکل گیری صخره ها در سراسر جهان کند شود یا حتی معکوس شود ، کمتر CO2 توسط صخره ها منتشر می شود و اقیانوس ها قادر به جذب بیشتر از این گاز گلخانه ای هستند – عاملی که در حال حاضر در مدل های آب و هوایی گنجانده نشده است.

مشاهدات حاکی از آن است که کلسیفیکاسیون صخره های مرجانی در حال حاضر کاهش می یابد ، زیرا افزایش دمای آب دریا باعث می شود مرجان های انبوه و مرگ شستشو شود. سطح بالای CO2 همچنین اقیانوس ها را اسیدی تر می کند ، که می تواند ساخت اسکلت های کربنات را دشوارتر کند و حتی منجر به انحلال آنها شود.

Kwiatkowski و تیمش تخمین هایی را منتشر کرده اند که چگونه مرجان ها تحت تأثیر گرم شدن کره زمین و اسیدی شدن قرار می گیرند و از یک مدل رایانه ای برای تعیین چگونگی تغییر به خوبی اقیانوس در سناریوهای مختلف انتشار استفاده می کنند. آنها نتیجه می گیرند که اقیانوس ها می توانند بین 1 تا 5 درصد کربن بیشتر در 2100 و تا 13 درصد بیشتر در 2300 مصرف کنند.

Kwiatkowski توضیح می دهد ، این عوامل دیگری را که می تواند باعث افت صخره ها مانند ماهیگیری بیش از حد و گسترش بیماری های مرجانی شود ، در نظر نمی گیرد.

از طرف دیگر ، این کار فرض می کند که مرجان ها نمی توانند سازگار یا سازگار شوند. هیئت داوران کریس در دانشگاه هاوایی در مانوا ، که در این مطالعه دخیل نبود.

هیئت منصفه توضیح می دهد: “اگر بدترین حالت یا حتی موارد موارد موجود در این مطالعه صورت می گیرد ، این به معنای نابودی کامل صخره های مرجانی در جهان است.” “من فکر می کنم که با در نظر گرفتن سطح واقع گرایانه سازگاری و سازگاری توسط مرجان ها و سایر سازمان های صخره ، نویسندگان می توانند نتیجه گیری های مختلفی را از سطح پایین تا متوسط ​​از تغییرات آب و هوایی به دست آورند.”

اگر تیم Kwiatkowski صحیح باشد ، این بدان معنی است که مقدار CO2 ساطع شده که منجر به سطح معینی از گرم شدن می شود – بودجه کربن SO -CALL – کمی بزرگتر از آن چیزی است که فکر نمی کرد.

کویاتکوفسکی می گوید: “من فکر می کنم ما دوست داریم بودجه های ما تا حد ممکن دقیق باشد ، حتی اگر آنها را منفجر کنیم.”

سوژه ها: