مغز شما بدهی خواب شما را دنبال می کند – و اکنون ممکن است بدانیم چگونه

محققان نورون ها را در موش ها کشف کردند که به مغز آنها کمک می کند تا از بدهی خواب پیروی و بهبود یابد. اگر مسیری مشابه در انسان وجود داشته باشد ، می تواند درمان اختلالات خواب و سایر شرایط مشخص شده توسط اختلالات خواب مانند بیماری آلزایمر را بهبود بخشد.

همه ما بدهی خواب یا شکاف بین خواب مورد نیاز و مبلغی را که می گیرید می دانیم. اما تاکنون مشخص نبود که چگونه مغز از دست دادن خواب پیروی می کند – یا ما را مجبور می کند تا این تفاوت را اختراع کنیم.

مارک وو در دانشگاه جان هاپکینز در مریلند و همکارانش آهنگ های مغزی را در موش هایی که با تزریق یک ردیاب به 11 منطقه مغزی که برای القاء خواب شناخته شده اند ، در خواب نشان داده اند. این ردیاب که از نورونهایی که سیگنال دریافت می کنند به کسانی که آنها را می فرستند ، حرکت می کند ، 22 منطقه را با ارتباط با حداقل چهار منطقه که باعث افزایش خواب می شود ، نشان داد.

محققان قبلاً روی زیر مجموعه ای از 11 منطقه ناشناس متمرکز بودند. آنها با استفاده از تکنیکی به نام chemiogenetics ، به موش ها داروهای تخصصی دادند که قسمت های خاصی از مغز آنها را فعال می کنند. آنها موش ها را به 11 گروه سه تا چهار نفر تقسیم کردند و در هر گروه یک منطقه متفاوت را فعال کردند.

به نظر می رسید منطقه ای به نام Punionens Thalamic Nucleus مهم است. هنگامی که نورونهای موجود در این منطقه تحریک شده اند ، موش ها بیشترین افزایش در خواب چشم های غیر سریع (REM) را تجربه کردند – در مورد تعداد مضاعف به عنوان موش هایی که تحریک نشده اند. با این حال ، حیوانات پس از تحریک چند ساعت طول کشیدند که در طی آن به نظر می رسید که برای استراحت آماده می شوند.

وو می گوید: “وقتی به رختخواب می روید ، احتمالاً دندان های خود را مسواک می زنید ، صورت خود را شستشو می دهید ، بالش خود را شستشو می دهید یا پتو خود را سازماندهی می کنید ، سپس می خوابید.” موش ها کاری مشابه انجام می دهند. وی گفت: “آنها به نوعی چهره خود را حفظ می کنند ، سبیل های خود را تمیز می کنند ، سپس از لانه خود لذت می برند.” این نشان می دهد که این سلولهای عصبی سوئیچ خواب نیستند – آنها بیشتر باعث خواب آلودگی می شوند.

آزمایش دیگر نیز از این ایده پشتیبانی کرد. در شش موش خواب خصوصی ، غیرفعال کردن سلولهای مغزی در هسته تالامیک باعث می شود جوندگان کمتر خواب آلود شوند – آنها فعال تر بودند و زمان کمتری را صرف لانه سازی نسبت به موش های شاهد می کردند. آنها همچنین به طور متوسط ​​10 ٪ خواب کمتری را به دست آوردند.

تجربیات دیگر نشان داده است که این نورونها در هنگام محرومیت از خواب فعال هستند و پس از شروع خواب آرام می شوند.

با هم ، نتایج حاکی از آن است که این ناحیه از مغز منجر به خواب آلودگی می شود و بعد از از دست دادن خواب ، خواب ترمیمی را تحریک می کند. توسعه روشهای درمانی که این نورونها را هدف قرار می دهد می تواند منجر به درمان های جدید برای هیپرسومنی شود – یک اختلال خواب که با خواب آلودگی بیش از حد بعد از استراحت – و همچنین شرایطی مانند بیماری آلزایمر ، که در آن افراد به اندازه کافی نمی خوابند.

با این حال ، مشخص نیست که آیا همان مدار مغز در انسان وجود دارد ، می گوید باغ ویلیام در دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا. و همچنین نمی دانیم که آیا در محرومیت طولانی مدت خواب نقش دارد یا خیر. وی گفت: “آنها بیشتر روی اثرات کوتاه مدت محرومیت از خواب تمرکز می کنند ، که ممکن است انسان ها را از نزدیک سالها و سالها و سالها در شب الگوبرداری نکند.”

سوژه ها: