تراشه کامپیوتری ساخته شده از پوست قارچ به راحتی قابل بازیافت است
کالتن برونر و همکارانش اکنون سعی کرده اند از پوست قارچ استفاده کنند گانودرما لوسیدوم به عنوان یک بستر الکترونیکی زیست تخریب پذیر عمل می کند.
استفاده از پوست قارچ برای ساخت پایه تراشه‌های کامپیوتری و باتری‌ها، بازیافت آنها را آسان‌تر می‌کند.
این قارچ که معمولاً روی چوب در حال پوسیدگی رشد می‌کند، پوستی را تشکیل می‌دهد تا از میسلیوم خود، بخشی ریشه‌مانند از قارچ، در برابر باکتری‌های خارجی و سایر قارچ‌ها محافظت کند. پوست روی قارچ های دیگری که محققان آزمایش کردند رشد نکرد. هنگامی که آنها پوست را استخراج و خشک کردند، دریافتند که انعطاف پذیر است، عایق خوبی است، می تواند دمای بیش از 200 درجه سانتیگراد (390 درجه فارنهایت) را تحمل کند و ضخامتی مشابه ضخامت یک ورق کاغذ دارد – خواص خوبی برای بستر مدار. .
تمام مدارهای الکترونیکی، ساخته شده از فلزات رسانا، باید بر روی یک پایه عایق و خنک کننده به نام زیرلایه قرار گیرند. تقریباً در تمام تراشه‌های رایانه‌ای، این بستر از پلیمرهای پلاستیکی غیرقابل بازیافت ساخته می‌شود که اغلب در پایان عمر تراشه دور ریخته می‌شوند. این به 50 میلیون تن زباله های الکترونیکی که هر ساله تولید می شود.
پایه تراشه‌های کامپیوتری و باتری‌ها معمولاً از پلاستیک غیرقابل بازیافت ساخته می‌شوند، اما استفاده از پوست گونه‌های خاصی از قارچ‌ها در عوض باعث کاهش زباله‌های الکترونیکی می‌شود.
فن آوری
11 نوامبر 2022
گانودرما لوسیدوم روی میسلیوم ریشه‌مانند خود پوستی ایجاد می‌کند که ویژگی‌های مناسبی برای کار با وسایل الکترونیکی دارد.
توسط الکس ویلکینز
محققان امیدوارند از بستر قارچ برای وسایل الکترونیکی استفاده شود که برای دوام طولانی طراحی نشده اند، مانند سنسورهای پوشیدنی یا برچسب های رادیویی، اما ابتدا باید نشان دهند که می تواند در فرآیندهای الکترونیکی صنعتی کار کند.
کالتن برونر و تیمش مدارهای فلزی را در بالای پوست میسلیوم ساختند و نشان دادند که آنها تقریباً مانند پلیمرهای پلاستیکی استاندارد رفتار می کنند. این بستر حتی پس از خم شدن بیش از 2000 بار نیز موثر باقی می‌ماند و محققان نشان داده‌اند که می‌تواند در یک باتری پایه برای دستگاه‌های کم مصرف مانند سنسورهای بلوتوث نیز کار کند.
کالتن برونر می گوید، اگر پوست از رطوبت و اشعه ماوراء بنفش دور نگه داشته شود، احتمالا صدها سال دوام می آورد، بنابراین برای عمر یک دستگاه الکترونیکی خوب است. نکته مهم این است که می تواند در حدود دو هفته در زمین شکسته شود و به راحتی قابل بازیافت باشد.
می‌گوید: بازیافت خود بستر سخت‌ترین است مارتین کالتن برونر در دانشگاه یوهانس کپلر در لینز، آلمان. همچنین بزرگترین بخش الکترونیک است و کمترین ارزش را دارد، بنابراین اگر تراشه‌هایی روی آن دارید که واقعاً ارزش بالایی دارند، ممکن است بخواهید آنها را بازیافت کنید.
می‌گوید: «نمونه‌های اولیه تولید شده چشمگیر هستند و نتایج آن پیشگامانه است آندره آداماتزکی در دانشگاه غرب انگلستان در بریستول، انگلستان. او می‌گوید ترکیب پوست میسلیوم مرده با تکه‌هایی از مواد قارچی زنده که برای کاربردهای احتمالی به‌عنوان پوست حسی برای ساختمان‌ها و روبات‌های سازگار ساخته شده‌اند، می‌تواند به توسعه دستگاه‌های قارچی پوشیدنی کمک کند.
