مواد کشسان می توانند باعث تغییر رنگ باندها در هنگام جدا شدن شوند
این تیم میگوید یکی از کاربردهای این ماده میتواند حسگرهای مکانیکی باشد که بدون نیاز به وسایل الکترونیکی میتوانند بهطور قابلتوجهی فشار و کرنش را نشان دهند. همچنین میتوان از آن در بانداژهای پزشکی استفاده کرد تا نشان دهد که چگونه برای سرگرمی استفاده میشود یا در لباس گنجانده میشود.
هاروی میلر متوجه شد که این تکنیک را می توان برای چاپ روی ماده ای به نام فوتوالاستومر – که می تواند در پاسخ به نور تابیده شده به آن تغییر کند – به جای اسلایدهای شیشه ای استفاده کرد و تصویر مورد نظر را با یک پروژکتور دیجیتال بر روی آن پخش کرد.
او میگوید که ترکیبی از مواد توسعهیافته برای هولوگرافی و تکنیکهای قدیمی عکاسی برای ایجاد موادی با ویژگیهای جدید، شگفتانگیز بود. هاروی میلر میگوید: «این تکنیک برای مدت طولانی بدون اینکه واقعاً تحت تأثیر قرار گیرد، وجود داشت. زمانی که متوجه شدیم و شروع به فکر کردن درباره نوشتن مقاله کردیم، در دو ماه اول به این فکر میکردیم که «مطمئناً کسی این کار را انجام داده است، برای همه قابل دیدن است»، اما آنها این کار را نکردند.»
این تصویر با کشیده شدن ماده ای که روی آن چاپ می شود رنگ آن تغییر می کند
یک ماده قابل کشش توسعه یافته برای هولوگرام و یک تکنیک قدیمی عکاسی قرن نوزدهم برای ایجاد ماده ای ترکیب شده اند که با تغییر کشش تغییر رنگ می دهد.
فن آوری
1 آگوست 2022
موادی که تحت ولتاژ تغییر رنگ می دهند قبلاً در آزمایشگاه ساخته شده بودند، اما افزایش مقیاس این فرآیند دشوار و پرهزینه است. دقت چاپ رنگ های مختلف بر روی این مواد نیز به طور کلی ضعیف بوده است.
موسسه تکنولوژی ماساچوست
هاروی میلر میگوید: «از روی هوس، یکی از آن کیتهای هولوگرام دبیرستانی را خریدم که ممکن است در یک موزه یا چیز دیگری بخرید. و معلوم شد که من بیشتر چیزهایی را که نیاز داشتیم داشتم. اکنون، پس از گذراندن سه سال از دوره دکتری خود در تلاش برای انجام روشهای دیگر، در واقع تقریباً خسته شده بودم.
او میگوید مواد مورد استفاده تیم برای هولوگرامها ایجاد شده است، جایی که خاصیت ارتجاعی آن یک ویژگی نامطلوب است که به این معنی است که معمولاً به یک صفحه پشتی سفت و سخت متصل است.
یک تکنیک عکاسی قدیمی که بیش از یک قرن پیش برنده جایزه نوبل شده بود دوباره احیا شده است تا ماده جدیدی ایجاد کند که با کشیده شدن تغییر رنگ می دهد. میتوان از آن برای ساخت باندهایی استفاده کرد که در صورت شل بودن بیش از حد به پزشکان اطلاع میدهند، یا حسگرهای مکانیکی که به وسایل الکترونیکی نیاز ندارند.
توسط متیو اسپارکس
اکنون، بنجامین هاروی میلر در موسسه فناوری ماساچوست (MIT) و همکارانش تکنیکی به نام عکاسی لیپمن را احیا کرده اند که به نام این فیزیکدان نامگذاری شده است. گابریل لیپمن، برای ایجاد یک روش ارزان که می تواند حتی پیچیده ترین طرح ها را به صورت چند رنگ روی مواد قابل کشش چاپ کند. هنگامی که این ماده صاف می شود، رنگ ها در طول طیف نور مرئی تغییر می کنند و بخش های قرمز ابتدا به سبز و سپس به آبی تغییر می کنند.
عضو تیم ماتیاس کولهمچنین در MIT، میگوید که پیشرفتهای مشابه میتواند با ترکیب تکنیکهای علمی قدیمی و موادی که در آن زمان در دسترس نبود، امکانپذیر باشد. “من فکر می کنم دانشمندان بیشتری باید به دهه های 50 و 60 یا حتی دو قرن پیش نگاه کنند و بگویند “هی، مردم چه کاری انجام دادند که خیلی جلوتر از زمان خود بود؟ چیزهایی که آنها مانند طرح داشتند، اما مواد چه چیزهایی بودند. فقط آنجا نبودند؟”
لیپمن هرگز با تکنیک عکاسی رنگی که در دهه 1890 توسعه داد – که شامل پوشش یک صفحه شیشه ای با یک امولسیون دانه ریز بود – موفقیت تجاری نداشت، زیرا زمان نوردهی برای عکس ها اغلب به ساعت ها می رسید و تصاویر را نمی توان از نگاتیو بازتولید کرد. اما با این وجود کار او جایزه نوبل فیزیک را در سال 1908 برای او به ارمغان آورد.