دایناسورها ممکن است توسط دو یا چند ضربه در مدت زمان کوتاهی مورد اصابت قرار گرفته باشند
نیکلسون می گوید که این سازه تمام ویژگی های مشخصه یک دهانه برخوردی با این اندازه را دارد، از جمله لبه برجسته و نشانه هایی از موادی که به بیرون از خود دهانه پرتاب می شوند. مدل سازی توسط اعضای تیم ورونیک بری در دانشگاه آریزونا در توسان نشان می دهد که این حادثه در اثر برخورد یک سیارک به قطر حدود 400 متر ایجاد شده است.
اگر این اتفاق درست قبل از برخورد رخ می داد، این دو دهانه بسیار نزدیک بودند. در عوض، نیکلسون پیشنهاد می‌کند که گرانش می‌تواند سیارک را در طی یک مدار قبلی که از نزدیک‌تر به زمین می‌گذرد، متلاشی کند و منجر به دو برخورد در عرض چند روز از یکدیگر شود.
مرجع مجله: دانشمندان پیشرفت می کنند، DOI: 10.1126/sciadv.abn3096
برخورد Chixculub حدود 1000 برابر قدرتمندتر بود و در عرض چند ساعت کل سیاره را زیر غبار پوشاند. همه دایناسورها به جز پرندگان را از بین برد و پایانی قاطع به دوره طولانی کرتاسه آورد. دیرینه شناسان مکانی را در داکوتای شمالی کشف کرده اند که به عقیده آنها فسیل حیواناتی که در اثر برخورد کشته شده اند، وجود دارد.
با این حال، سیارک نادیر می‌تواند با آزاد کردن کربن از سنگ‌های شیل سیاهی که با آنها برخورد کرده و همچنین با بی‌ثبات کردن هیدرات‌های متان در کف دریا باعث گرم شدن کره زمین شود.
نیکلسون می‌گوید که این چیزی است که در مورد دنباله‌دار شومیکر-لوی اتفاق افتاد، که در سال 1992 توسط گرانش مشتری به قطعاتی تبدیل شد و سپس در سال 1994 به سیاره برخورد کرد. حداقل 21 قطعه در یک دوره شش روزه به مشتری برخورد کرد.
می گوید: «این یک کشف هیجان انگیز است گرت کالینز در امپریال کالج لندن، که تأثیر Chicxulub را مورد مطالعه قرار داد. مطمئناً ویژگی‌های زیادی دارد که با منشا ضربه سازگار است.
چیزی که به نظر می رسد دهانه ای به عرض 9 کیلومتر است که در زیر بستر دریا در نزدیکی سواحل غرب آفریقا مدفون شده است. این در حوالی زمان برخورد بزرگتر Chicxulub ساخته شد که بیشتر دایناسورها را از بین برد، و این نشان می دهد که ناشی از جدا شدن یک تکه از سیارک Chicxulub بوده است.
نیکلسون می‌گوید این احتمال وجود دارد که سیارک Chicxulub نیز به چند قطعه تقسیم شده باشد. سایر دهانه های برخوردی ممکن است کشف نشده باقی بمانند یا در اثر فرآیندهای تکتونیکی از بین رفته باشند. هنگامی که سیارک ها به عمق چندین مایلی آب برخورد می کنند، دهانه ها شکل نمی گیرند، مانند بیشتر اقیانوس های ما. نیکلسون این ویژگی را در داده های بازتاب لرزه ای ارائه شده توسط صنعت نفت و گاز مشاهده کرد. دهانه احتمالی که نام آن دهانه نادر برگرفته از یک کوه دریایی در نزدیکی است، در فلات قاره در چند صد کیلومتری سواحل گینه قرار دارد و در زیر حدود 300 متر رسوب در منطقه ای که عمق آب آن 900 متر است، مدفون شده است. می‌گوید: «این کاملاً با دهانه برخوردی مطابقت دارد». هیو نیکلسون در دانشگاه هریوت وات در ادینبورگ، انگلستان. نیکلسون فکر می کند که این یک احتمال است. تیم او پیشنهاد کرده است که در دهانه نادیر حفاری کند و هسته‌هایی را بازیابی کند که تایید می‌کند که آیا این یک سازه ضربه‌ای است یا خیر و اجازه می‌دهد تاریخ دقیق‌تری برای رویداد تعیین شود. serpeblu/Shutterstock
نیکلسون می گوید که تأثیر نادر به تنهایی باعث انقراض بزرگ نمی شد. بر اساس این مطالعه، این رویداد عمدتاً منطقه اطراف را تحت تأثیر قرار می دهد، از جمله ایجاد امواج سونامی که ارتفاع آنها در نزدیکی محل برخورد به 500 متر می رسد. او می گوید: «این یک رویداد منطقه ای بسیار مهم بود.
یک دهانه برخوردی احتمالی در زیر دریا در غرب آفریقا ممکن است توسط یک قطعه کوچکتر ساخته شده باشد که سیارکی را که بیشتر دایناسورها را از بین برد، جدا کرد.
زمین
17 آگوست 2022
با این حال، کالینز متقاعد نشده است که این رویداد به تأثیر Chicxulub مرتبط باشد، و اشاره می کند که عدم قطعیت زیادی در رابطه وجود دارد. او می‌گوید: «من فکر می‌کنم این دو رویداد به احتمال زیاد به هم مرتبط نیستند.
منبع: https://www.newscientist.com/article/2334164-a-second-asteroid-may-have-struck-earth-when-the-dinosaurs-died-out/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
