شرکت کنندگان یا والدین آنها پرسشنامه هایی را تکمیل کردند تا نمرات علائم مشکلات سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات خوردن و فوبیا را بدست آورند. آنها همچنین از نظر ADHD امتیاز گرفتند و از نظر علائم صفات اوتیسم ارزیابی شدند.
هنگامی که ما نوجوان هستیم، مغز ما تغییر می کند، تا حدی به دلیل قطع اتصالات غیر ضروری بین نورون ها.
این یافته در چهار مجموعه داده اسکن مغز دیگر، از جمله مجموعه دوم اسکن مغز و نمرات علائم برای نزدیک به 2000 نوجوان، و دو مطالعه که شامل افراد 20 ساله بود، تأیید شد. این نشان می دهد که عدم هرس مغز با عملکرد مغز در بزرگسالی نیز مرتبط است.
هرس یک فرآیند مرموز است که از اوایل کودکی شروع می شود، اگرچه در نوجوانی به طور چشمگیری افزایش می یابد. تصور میشود که این اتفاق میافتد زیرا سیناپسها – ارتباطات بین سلولهای مغز – که زیاد استفاده نمیشوند از بین میروند. ساهاکیان می گوید: «همانطور که یاد می گیرید و مغزتان کارآمدتر می شود، سیناپس های اضافی را که نمی خواهید خلاص می کنید.
افرادی که بالاترین امتیاز را برای این شرایط داشتند که نشان دهنده علائم قویتر بود، احتمال بیشتری داشت که تراکم بافتی بیشتری در قشر جلوی مغز، یک ناحیه بیرونی مغز در جلوی سر، داشته باشند. به گفته محققان، این نشان دهنده کمبود یا تاخیر در هرس مغز آنها است.
فقدان هرس قبلاً به عنوان علت اسکیزوفرنی، ADHD و اوتیسم مطرح شده بود، اما شرایط دیگر وجود نداشت.
Shestock/Blend Images LLC/Tetra Images RF/Getty Images
این یافته از یکی از بزرگترین مطالعات تصویربرداری مغز انجام شده در نوجوانان به دست آمده است و در چندین مجموعه داده دیگر، از جمله افراد در سنین دیگر، تایید شده است. ما توانستیم نشان دهیم که اینها متفاوت هستند [conditions] همگی به یک عامل عصبی زمینه ای مرتبط هستند باربارا ساهاکیان در دانشگاه کمبریج
موضوعات:
این یافته ها به یک ایده بحث برانگیز اخیر در علوم اعصاب وزن می دهد که بسیاری از شرایط متفاوت یک علت مشترک دارند – مفهومی که به عنوان عامل p شناخته می شود.
تعیین کمیت تاخیر در هرس یا تفاوت در تراکم بافت در این مطالعه ممکن نبود، همچنین مشخص نیست که آیا کسانی که در این مرحله تراکم بافتی بیشتری در قشر جلوی مغز داشتند با بقیه افراد جامعه میرسند، مگر اینکه تا حدی ، بعداً ساهاکیان می گوید.
بسیاری از شرایط متفاوت، مانند افسردگی، فوبیا و اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD)، ممکن است همان علت اساسی داشته باشند: تاخیر در “هرس”، فرآیندی که در آن ارتباطات غیر ضروری بین سلول های مغز از بین می رود.