این کار یک رویکرد “اثبات مفهوم” است که هنوز در توانایی پردازش عناصر کمیاب خاکی در مقیاس بزرگ صنعتی با چالش های مهمی روبرو است. جیسون لاو در دانشگاه ادینبورگ در انگلستان. یک مشکل مهم در رویکرد بیوشیمیایی، «ساخت» پروتئین کافی برای انجام این جداسازیهای در مقیاس بزرگ است.
جوزف کوترووو جونیور در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا و همکارانش کشف کردند که این باکتری Hansschlegelia quercus حاوی پروتئینی است که می تواند به تمایز بین انواع سبک تر و سنگین تر عناصر کمیاب خاکی کمک کند. آنها این باکتری را از جوانه های بلوط انگلیسی جدا کردند در حالی که صدها مورد از این پروتئین های باکتریایی را بررسی کردند – بر اساس تحقیقات قبلی خود که نشان می داد چگونه پروتئین های موجود در کلاس مترولیف باکتری ها می توانند به جداسازی عناصر خاکی کمیاب از عناصر غیر کمیاب خاکی کمک کنند.
گتی ایماژ/آنا هدرلی
عناصر خاکی کمیاب در محصولاتی مانند صفحه نمایش گوشی های هوشمند و تلویزیون، موتورهای وسایل نقلیه الکتریکی و توربین های بادی استفاده می شوند. ذخایر طبیعی این عناصر را می توان در چندین کشور یافت و استخراج کرد. اما تأسیسات جداسازی صنعتی مورد نیاز برای پردازش آنها از روشی پر انرژی استفاده می کنند که معمولاً صدها مرحله را می طلبد و از مواد شیمیایی سمی زیادی استفاده می کند – چیزی که می تواند با میانبرهای طبیعی ارائه شده توسط یک کلاس خاص از باکتری ها ساده شود.
این تیم دریافتند که اگر پروتئین باکتریایی به یک عنصر خاکی کمیاب سبکتر متصل شود، احتمال بیشتری دارد که به واحد دیگری از خودش نیز متصل شود. اگر پروتئین به یک عنصر خاکی کمیاب سنگینتر متصل شود، به احتمال زیاد منحصر به فرد باقی میماند.
این رویکرد می تواند به مقابله با عناصر کمیاب خاکی که از زمین استخراج شده اند یا از محصولات فناوری بازیافتی بازیافت شده اند، کمک کند.