من در کوئینزلند، استرالیا بزرگ میشوم، جایی که حداقل میتوان گفت، مکانی بسیار آفتابی است – و به صراحت، پایتخت سرطان پوست در جهان است، با بروز سرانه بالاتر از هر جای دیگر. من بهعنوان یک فرد رنگ پریده، بارها بیش از آنچه که دوست دارم اعتراف کنم، یک مورد آفتابسوختگی را تجربه کردهام، و میدانم که برای قفقازیها، حتی یک مورد خطر ابتلا به ملانوم، کشندهترین شکل سرطان پوست را بیش از دو برابر میکند. بنابراین کرم ضد آفتاب دوست همیشگی من است.
هنگامی که خورشید به ما برخورد می کند، دو نوع اشعه ماوراء بنفش آسیب رسان پوست به نام اشعه های UVA و UVB دریافت می کنیم. اولی ها از این دو کم انرژی هستند، اما به عمق پوست ما نفوذ می کنند، جایی که می توانند مواد شیمیایی به نام…
منبع: https://www.newscientist.com/article/mg25934491-500-the-slippery-quest-to-invent-a-safer-more-effective-sunscreen/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
با این حال، اخیراً نگران این بودم که هوشمند بودن در مورد خورشید ممکن است عواقب ناخواسته ای داشته باشد. من شنیده ام که مواد شیمیایی موجود در کرم ضد آفتاب می تواند به صخره های مرجانی و شاید حتی به سلامتی ما آسیب برساند. بنابراین کنجکاو بودم – نه تنها این نگرانیها واقعاً تا چه حد موجه هستند، بلکه همچنین آیا علم به تولید ضد آفتابهای ایمنتر و مؤثرتر نزدیکتر است یا خیر.