اولین تصویر از سیاره فراخورشیدی تلسکوپ فضایی جیمز وب فاش شد
یکی از اعضای تیم می گوید: “ما با JWST حساسیت فوق العاده ای دریافت می کنیم، بنابراین می توانیم اجسام بسیار کم نور را ببینیم، به خصوص اگر کمی دورتر از ستاره باشند.” بث بیلیه در دانشگاه ادینبورگ، انگلستان.
اکنون، هینکلی و همکارانش از JWST برای تصویربرداری مستقیم از یک سیاره فراخورشیدی موسوم به ابرمشتری، HIP 65426 b استفاده کرده‌اند که حدود هفت جرم مشتری دارد و به دور ستاره‌ای در فاصله 400 سال نوری از زمین می‌چرخد. این تیم آن را در طیفی از طول موج های مادون قرمز و با دقتی که قبلا غیرممکن بود، ثبت کردند.
NASA/ESA/CSA، A Carter (UCSC)، تیم ERS 1386، A. Pagan (STScI)
تصویر HIP 65426 b دشوار است زیرا به دور ستاره میزبان خود بسیار نزدیک می شود و کنتراست بالایی در روشنایی ایجاد می کند. هینکلی و تیمش از یک تاج نگار برای جلوگیری از نور ستاره استفاده کردند و به آنها اجازه داد تصویر را در طیف وسیعی از طول موج ها ببینند. بیلر می‌گوید این سیاره در دو ابزار مادون قرمز JWST، NIRCam و MIRI که استفاده شده‌اند، کمی متفاوت به نظر می‌رسد، زیرا این دستگاه‌ها چگونه تصاویر را پردازش می‌کنند.
HIP 65426 b نسبتا جوان و گرم است، به این معنی که تصویربرداری از آن آسان تر است. قبلاً توسط تلسکوپ‌های زمینی رصد شده بود، بنابراین محققان از آن برای آزمایش قابلیت‌های تصویربرداری از سیاره فراخورشیدی JWST استفاده کردند. آنها دریافتند که JWST 10 برابر بهتر از حد انتظار عمل می کند و بسیار حساس تر از تمام تلسکوپ های قبلی است.
می‌گوید: «اینجا روی زمین واقعاً آستانه‌ای از حساسیت را نسبت به آنچه که می‌توانیم تشخیص دهیم تعیین می‌کند، و تا به امروز کمترین جرم سیاره‌ای که توانسته‌ایم کشف کنیم، حدود دو جرم مشتری است». ساشا هینکلی در دانشگاه اکستر انگلستان
برای اولین بار، ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، تصویری از یک سیاره فراخورشیدی را مستقیماً از فضا ثبت کردند.
فضا
1 سپتامبر 2022
اخترشناسان تصاویر مستقیمی از فقط 20 سیاره فراخورشیدی، همه از تلسکوپ های زمینی اما از آنجایی که جو سیاره ما بیشتر محدوده مادون قرمز را مسدود می کند، تشخیص ویژگی های این سیارات با جزئیات بسیار دشوار بوده است.
سیاره فراخورشیدی HIP 65426 b توسط ابزارهای NIRCam و MIRI تلسکوپ فضایی جیمز وب مشاهده شد.
برای سفر در کهکشان و فراتر از هر جمعه، برای خبرنامه رایگان Launchpad ما ثبت نام کنید
او می‌گوید: «در نهایت، ما می‌خواهیم روزی این تصویر از یک خارج از زمین را دریافت کنیم و این مشاهدات واقعاً شروعی برای یادگیری در مورد تاج‌نگاری در فضا هستند.
این تیم سیاره را در طیف وسیعی از طول موج های مادون قرمز مختلف، از مادون قرمز نزدیک که در تصاویر قبلی استفاده شده بود تا طول موج های مادون قرمز میانی که قبلا هرگز استفاده نشده بود، ثبت کردند. هینکلی می گوید: «با مشاهده این سیارات در چنین طیف وسیعی از طول موج ها، ما فقط اطلاعات بیشتری در اختیار داریم. ما اطلاعات بیشتری در مورد ترکیبات شیمیایی جو آنها و غنی سازی شیمیایی آنها داریم. این واقعاً مهم است زیرا درک این که این سیارات از چه چیزی ساخته شده‌اند و ترکیبات شیمیایی آنها می‌تواند به ما چیزی در مورد چگونگی شکل‌گیری آنها بگوید.
گفته می شود، محدودیت هایی وجود دارد. سیارات فراخورشیدی به قدری از زمین دور هستند و تصویربرداری از اجرام آنقدر دشوار است که JWST نمی تواند تصاویری با وضوح بالا که شبیه سیارات منظومه شمسی ما هستند، بگیرد. با این حال، هینکلی امیدوار است که درس‌های آموخته شده از JWST در نهایت منجر به تلسکوپی شود که بتواند سیاره‌ای به اندازه زمین را در اطراف ستاره دیگری مشاهده کند.
از آنجایی که JWST بسیار مشغول رصد اجرام مختلف نجومی است، واقعاً بهترین دستگاه تصویربرداری از سیاره فراخورشیدی نیست. مایکل مریفیلد در دانشگاه ناتینگهام انگلستان اما این یک جهش بزرگ به جلو در همه چیز است که، در واقع، من فکر می‌کنم احتمالاً ما را وارد رژیم‌هایی خواهد کرد که قبلاً هرگز در آن نبوده‌ایم.»
تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) اولین تصاویر خود را از یک دنیای بیگانه گرفته است – و با عملکرد تلسکوپ 10 برابر بهتر از حد انتظار، احتمالاً در آینده تعداد بیشتری از آنها را خواهیم دید.
همچنین هنگام اندازه گیری تغییرات در روشنایی سیاره فراخورشیدی دقیق بود. هینکلی می‌گوید: «تغییر روشنایی واقعاً به معنای چیزی شبیه ابرها است، یعنی آب و هوا در این سیارات فراخورشیدی، بنابراین احتمالاً به این معنی است که JWST به اندازه کافی حساس خواهد بود تا به دنبال چیزهایی مانند ابرها بگردد.»
هینکلی می‌گوید: «آنچه از این مشاهدات می‌دانیم این است که JWST آستانه حساسیت را می‌شکند. او می‌گوید که مشاهدات آینده باید بتوانند بسیار کمتر از جرم مشتری باشند. “این به ما اجازه می دهد تا به سیاره هایی فرود بیاییم که مشابه غول های یخی در منظومه شمسی ما هستند. اگر ما خوش شانس باشیم، می تواند زحل باشد، یا حتی نپتون.
