IBD: بالاخره می دانیم که چرا استرس روانی التهاب روده را بدتر می کند

محققان مسیری را بین مغز و سیستم ایمنی در موش ها شناسایی کرده اند که ممکن است توضیح دهد که چرا استرس روانی می تواند التهاب روده را بدتر کند. این کشف می تواند درمان بیماری های مزمن دستگاه گوارش مانند بیماری التهابی روده (IBD) را بهبود بخشد.

برای سال ها، مطالعات ارتباط بین پریشانی روانی و التهاب را نشان داده اند. این ارتباط به ویژه در IBD یا سایر بیماری‌های خودایمنی که با التهاب روده، درد شکم و آسیب روده مشخص می‌شوند، مشهود است. حتی با درمان، افراد مبتلا به IBD اغلب در هنگام استرس، عود علائم را تجربه می کنند.

برای درک مکانیسم این ارتباط، کریستف تایس در دانشگاه پنسیلوانیا و همکارانش موش هایی را با علائم مشابه IBD تجزیه و تحلیل کردند. محققان به مدت یک هفته، هشت حیوان را به مدت 3 ساعت در روز در لوله های کوچک قرار دادند تا استرس ایجاد کنند. آنها سپس موش ها را با یک محرک شیمیایی به مدت هفت روز تحت درمان قرار دادند تا علائمی شبیه IBD ایجاد کنند.

به سه موش دارویی برای مسدود کردن هورمون‌هایی به نام گلوکوکورتیکوئیدها داده شد، که مغز به بدن سیگنال می‌دهد که در هنگام احساس ناراحتی تولید کند. سپس محققان کولونوسکوپی را روی موش ها انجام دادند و التهاب روده و آسیب روده را بین 0 تا 15 ارزیابی کردند که نمرات بالاتر نشان دهنده نتایج بدتر بود. موش‌هایی که این دارو را دریافت کردند، به طور میانگین امتیازی حدود 5 داشتند، در حالی که موش‌هایی که امتیاز کمتر از 15 نداشتند، نشان می‌دهد که گلوکوکورتیکوئیدها برای التهاب روده ناشی از استرس مهم هستند.

سپس محققان یک تجزیه و تحلیل ژنتیکی از نمونه‌های بافت گرفته شده از کولون حیوانات انجام دادند. آنها دریافتند که موش‌هایی که دارای گلوکوکورتیکوئیدهای مداوم بودند، تغییراتی را در سلول‌های عصبی تخصصی به نام سلول‌های گلیال روده نشان دادند. سلول های گلیال به حفظ نورون ها و ارتباط با انواع مختلف سلول کمک می کنند و با پمپاژ مولکول های التهابی به هورمون های استرس پاسخ می دهند. گلیای روده ای موش با گلوکوکورتیکوئیدهای بالا فعالیت بیشتری در ژن های پیش التهابی نشان داد.

تجزیه و تحلیل ژنتیکی همچنین نشان داده است که استرس نورون های روده را تغییر می دهد و باعث می شود آنها کمتر بالغ به نظر برسند. تایس می گوید: «دلیل مضر بودن این موضوع این است که ما به نورون های بالغ در دستگاه گوارش برای هدایت مدفوع و تحرک نیاز داریم. این نتایج با هم، دو شاخه از مسیر بین مغز، نورون‌های روده و پاسخ ایمنی التهابی را برجسته می‌کنند.

تیم این یافته ها را در 63 فرد مبتلا به IBD با جمع آوری و تجزیه و تحلیل ژنتیکی نمونه های بافت روده بزرگ از هر یک تایید کرد. شرکت کنندگان همچنین پرسشنامه ای را برای ارزیابی استرس تکمیل کردند. افرادی که تحت استرس بیشتری بودند، آسیب روده بیشتر و افزایش نشانگرهای التهابی بیشتر داشتند، مشابه آنچه در موش ها مشاهده می شود.

ساوراب مهاندرو در سیستم سلامت کوه سینا در نیویورک، این نتایج ممکن است در نهایت ارتباط دقیق مغز و روده را نشان دهد که بسیاری از مدت‌هاست به اختلالات گوارشی معتقد بودند. او می‌گوید: «این به پزشکان می‌گوید که به کل بیمار نگاه کنند، نه تنها به علائم شعله‌ور شدن، بلکه سایر مسائلی که ممکن است مرتبط با استرس باشند، توجه کنند.

تایس می‌گوید: «سوال بزرگ این است که آیا یک مسیر می‌تواند میزان پاسخگویی افراد به درمان‌های مختلف را تعیین کند؟» اگر چنین است، می تواند نحوه درمان IBD را بهبود بخشد یا به اهداف دارویی جدید برای این بیماری منجر شود.