ستاره شناسان فاصله اجرام کیهانی را با استفاده از معیاری به نام انتقال به سرخ اندازه گیری می کنند. به دلیل انبساط جهان، هر چه جسم از زمین دورتر باشد، سریعتر از ما دور می شود. مشابه اثر داپلر، که در آن به نظر می‌رسد که صدا با نزدیک‌تر شدن یا دورتر شدن از شنونده بالا می‌آید یا پایین می‌آید، رنگ نوری که از یک کهکشان می‌آید با حرکت قرمزتر می‌شود و به سرعت از بین می‌رود. با مقایسه رنگ قرمز یک کهکشان با محاسبات رنگ واقعی آن، ستاره شناسان می توانند تعیین کنند که یک کهکشان واقعاً چقدر دور است.
او گفت: «اثبات این که این کهکشان‌ها واقعاً در کیهان اولیه زندگی می‌کردند، بسیار مهم بود. اما کرتیس لیک در دانشگاه هرتفوردشایر در انگلستان یک پست وبلاگ ناسا. این احتمال وجود دارد که کهکشان‌های نزدیک‌تر، خود را به عنوان کهکشان‌های بسیار دور تبدیل کنند.»
تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) دورترین کهکشان‌هایی را که تا کنون تایید شده است، رصد کرده است. اگرچه او کهکشان‌های زیادی را دیده است که به‌طور خارق‌العاده‌ای دور به نظر می‌رسند، اما این کهکشان‌ها اولین کهکشان‌هایی هستند که شواهدی نشان می‌دهند که به همان اندازه که به نظر می‌رسند دور هستند.
آدریانا مانریک گوتیرز، انیماتور ناسا
اکنون، به عنوان بخشی از JWST Advanced Deep Extragalactic Survey (JADES)، محققان انتقال قرمز چهار کهکشان بسیار دور را تأیید کرده اند که از حدود 10.4 تا 13.2 متغیر است. این بدان معناست که آنها بین 325 تا 450 میلیون سال از انفجار بزرگ تشکیل شده اند. رکورد قبلی برای بالاترین انتقال به قرمز تایید شده حدود 11 بود.
در مشاهدات اولیه کهکشان‌ها توسط JWST، ستاره‌شناسان تنها می‌توانستند یک تقریبی از انتقال به سرخ هر کهکشان انجام دهند، زیرا آنها اطلاعات دقیقی در مورد طیف‌های نوری که از آن کهکشان‌ها می‌آمد نداشتند. این مشاهدات سرنخ‌هایی از کهکشان‌هایی با جابه‌جایی‌های 12 و بیشتر به سرخ ارائه می‌دهد، به این معنی که به نظر می‌رسد بیش از 30 میلیون سال نوری از ما فاصله داشته باشند و در 400 میلیون سال پس از انفجار بزرگ شکل گرفته باشند – اما بسیاری از دانشمندان به دلیل عدم وجود این کهکشان‌ها با تردید به این یافته‌ها نگاه کردند. تایید دقیق
درباره این موضوعات بیشتر بدانید:
