موش با کشیدن زبان خود از یک همکار ناخودآگاه مراقبت می کند
Wenjian Sun و همکاران.
هنگامی که آنها یک موش ناخودآگاه دیگر پیدا می کنند ، برخی از موش ها ظاهراً سعی می کنند همراه خود را توسط Pathlant ، نیش بزنند و حتی زبان خود را برای تمیز کردن راه های هوایی خود از بین ببرند. کشف نشان می دهد که رفتار مراقب می تواند در پادشاهی حیوانات بیشتر از آنچه فکر می کردیم باشد.
روابط نادر پستانداران مهم اجتماعی وجود دارد که سعی در کمک به اعضای ناتوان از گونه های خود دارند ، شامپانزه های وحشی لمس و لیس زدن همسالان آسیب دیده، دلفین ها سعی می کنند یک همراه غلاف را در پریشانی روی سطح فشار دهند تا او بتواند نفس بکشد وت فیل ها با والدین بیمار کمک می کنندبشر
حالا ، لی ژانگ در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (USC) و همکارانش فیلمبرداری کردند که چه اتفاقی افتاد که آنها به موش های آزمایشگاهی با یک همراه قفس آشنا که فعال یا بیهوش و بی حس بود ، ارائه دادند.
https://www.youtube.com/watch؟v=r5dzd4dpvio
در طی یک سری آزمایشات ، حیوانات به طور متوسط حدود 47 ٪ از پنجره مشاهده 13 دقیقه را برای تعامل با شریک ناخودآگاه اختصاص داده اند و سه نوع رفتار را نشان می دهند.
ژانگ توضیح می دهد: “آنها با خرخر کردن ، سپس نظافت و سپس با تعامل بسیار فشرده یا جسمی شروع می شوند.” “آنها واقعاً دهان این حیوان را باز می کنند و زبان آن را از بین می برند.”
این فعل و انفعالات جسمی تر نیز شامل لیسیدن چشمان و گاز گرفتن دهان آنها بود. پس از تمرکز روی دهان ، موش ها در بیش از 50 ٪ موارد ، زبان شریک زندگی خود را شلیک کردند.
در یک آزمایش جداگانه ، محققان به آرامی یک توپ پلاستیکی غیر سمی را در دهان موش ناخودآگاه قرار دادند. در 80 ٪ موارد ، موش های کمک توانستند شیء را حذف کنند.
عضو تیم گفت: “اگر پنجره مشاهده را گسترش دهیم ، شاید میزان موفقیت حتی بیشتر باشد.” هویزونگ تائوهمچنین در USC.
موزهایی که به بیدار شدن از خواب کمک می کردند و سریعتر از موشها شروع به راه رفتن کردند و پس از پاسخ به اتهام آنها ، حرکت ، موش های پرستاری کند شدند ، سپس رفتار مراقبت از آنها را متوقف کردند.
موش های پرستاری همچنین اگر آنها را می شناختند ، بیشتر وقت خود را صرف انتظار موش های ناخودآگاه می کردند تا اینکه قبلاً ملاقات نکرده بودند.
ژانگ توضیح می دهد که رفتار بهبودی آنالوگ مشابهی از احیاء قلبی ریوی نیست ، یا RCR که نیاز به آموزش تخصصی دارد ، توضیح می دهد. این بیشتر شبیه به استفاده از نمک با بوی قوی یا سیلی است که از خواب بیدار شوید یا کمک های اولیه اصلی را انجام دهید تا اطمینان حاصل شود که یک فرد ناخودآگاه می تواند نفس بکشد. او می گوید ، قرار دادن زبان یک بیمار بیهوشی به گونه ای که او را مسدود نکند ، در حین عمل نیز مهم است.
ژانگ و همکارانش دریافتند که رفتارها توسط نورون های آزاد کننده اکسی توسین در مناطق آمیگدال و هیپوتالاموس مغز هدایت می شوند. هورمون اکسی توسین از طریق طیف گسترده ای از گونه های مهره دار در سایر رفتارهای مراقبت دخیل است.
رفتار مشابه در موش های آزمایشگاهی در یک سند تحقیقاتی که آن را همراهی می کند توسط تیم دیگری نیز توصیف شد ماه گذشته توسط یک تیم سومبشر
وی گفت: “من هرگز این نوع رفتارها را هنگام انجام تجربیات آزمایشگاهی مشاهده نکرده ام ، اما تا زمانی که آنها کاملاً بیدار نشوند ، هرگز با شریک زندگی خود را با شریک زندگی قرار نداده ایم.” کریستینا مارکز در مرکز علوم اعصاب و زیست شناسی سلولی در کویمبرا ، پرتغال. “این واقعیت که سه آزمایشگاه مستقل رفتار مشابهی را مشاهده کرده اند ، نشان می دهد که این یک مشاهده قوی است. با این حال ، ما باید بیش از حد به انسان شناسی آنچه را که در گونه های غیر انسانی مشاهده می کنیم توجه کنیم یا اهداف را که فراتر از آنچه مشاهده می شود ، نسبت دهیم. »»
ژانگ و همکارانش فکر می کنند که رفتار ذاتی است نه آموخته شده ، تا حدودی به این دلیل که تمام حیوانات آزمایش شده فقط 2 تا 3 ماه داشتند و قبلاً این رفتار یا همراهان قفس بیهوش را ندیده بودند.
وی پیشنهاد می کند که چنین رفتارهای غریزی در بهبود انسجام گروه نقش دارد و می تواند در بین حیوانات اجتماعی نسبت به آنچه تاکنون دیده ایم ، در بین حیوانات اجتماعی وجود داشته باشد.
مارکز توضیح می دهد که دیدن این رفتار در موش های وحشی می تواند دشوار باشد. “موش ها طعمه ای هستند که اغلب در گروه های بزرگی زندگی نمی کنند ، بنابراین آنها به طور کلی انسان ها را به خوبی پنهان می کنند. اما [the fact] این واقعیت که ما این را نمی بینیم به معنای این نیست که آنها این کار را نمی کنند. »»
سوژه ها:
منبع: https://www.newscientist.com/article/2469379-mice-seen-giving-first-aid-to-unconscious-companions/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
