همانطور که هر کودک خردسالی می داند، گوزن شمالی یک ابرقدرت ویژه دارد: آنها می توانند پرواز کنند. یا حداقل رودلف و هشت رفیق سورتمه کشش می توانند. گوزن شمالی برای اولین بار در سال 1823 پرواز کرد، زمانی که کلمنت کلارک مور منتشر کرد شب کریسمس بود. گفته می شود که از مردم سامی شمال اروپا الهام گرفته شده است، که شمن هایشان گوزن های شمالی پرنده را در خلسه های ناشی از قارچ های جادویی تجسم می کردند.
در سراسر شبه جزیره تایمیر روسیه مسابقاتی برای جشن گرفتن روز گله گوزن شمالی برگزار می شود
دماغه های پرواز و قرمز همه بسیار چشمگیر هستند، اما معلوم شد که قدرت واقعی گوزن شمالی به همان اندازه هیجان انگیز است – و مهمتر از آن، آنها فقط برای کریسمس نیستند.
گوزن‌های شمالی در هر کجا که زندگی می‌کنند با چالش‌هایی مواجه می‌شوند که بسیاری از حیوانات دیگر را می‌کشند، از جمله سرمای شدید، غذای محدود در زمستان، و دوره‌های بسیار طولانی روشنایی و تاریکی روز. در ژوئن امسال، برخی از ژن‌هایی که به آنها اجازه می‌دهد بر این مشکلات غلبه کنند، در اولین نتایج آزمایش‌ها آشکار شدند. پروژه ژنوم نشخوارکنندگان. او DNA گوزن شمالی را با سایر حیوانات نشخوار کننده مقایسه کرد و جهش های متعددی را شناسایی کرد. ژیپنگ لی از آکادمی علوم کشاورزی چین می‌گوید: «ما از یافتن گونه‌های ژنتیکی منحصربه‌فرد مرتبط با سازگاری گوزن شمالی با محیط قطبی شگفت‌زده شدیم.
متأسفانه، همه اینها زباله است – حتی بخشی در مورد سامی ها. اما چه کسی به داستان نیاز دارد؟ گوزن های شمالی در دنیای واقعی قدرت های فوق العاده ای دارند. حیوانات طیف وسیعی از نوآوری‌های شگفت‌انگیز را توسعه داده‌اند که به آنها اجازه می‌دهد نه تنها زنده بمانند، بلکه در قطب شمال نیز رشد کنند. آنها رنگ چشم ها مانند عینک آفتابی زنده تغییر می کند، از طلایی در تابستان تا آبی در زمستان. آنها جهان را در پرتو فرابنفش باشکوه می بینند. آنها می توانند ساعت بیولوژیکی خود را روشن و خاموش کنند، حتی در نور کم خورشید ویتامین D زیادی تولید کنند و تنها در چند ماه، شاخ هایی را تا یک متر رشد دهند.
برخی از اینها قبلا ساخته شده اند: نحوه اتصال شاخ ها به جمجمه الهام بخش طراحی یک نوع جدید پروتز لنگر استخوانی برای افرادی که دست و پا ندارند
تحقیقاتی که در اوایل سال جاری منتشر شد پاسخ ارائه می دهد. یونژی پیتر یانگ، مهندس بافت در دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا می‌گوید: ژن‌هایی که در سلول‌هایی که قرار است به شاخ تبدیل شوند، در سلول‌های سرطانی نیز فعال می‌شوند. بازسازی بافت و رشد سرطان دو روی یک سکه هستند. با این حال، گوزن‌های شمالی پنج برابر کمتر از سایر پستانداران در معرض ابتلا به سرطان هستند، زیرا مکانیسم‌های بسیار مؤثری برای سرکوب تومور ایجاد کرده‌اند که مسیرهای خطرناک سرطان را کنترل می‌کنند. این توانایی خارق‌العاده باعث می‌شود آنها مورد توجه محققانی باشند که به دنبال راه‌های جدیدی برای پیشگیری یا درمان سرطان در انسان هستند.
یکی دیگر از توانایی های چشمگیر این است که چگونه گوزن های شمالی نر و ماده هر سال شاخ های جدیدی پرورش می دهند. جدا از جفت، شاخ گوزن تنها اندام پستاندارانی است که می تواند به طور کامل بازسازی شود. پوشش سر گوزن شمالی می تواند تا 10 کیلوگرم استخوان و رگ های خونی داشته باشد و تا 2.5 سانتی متر در روز رشد کند. چگونه به آنجا می رسند؟
نزدیک به 5 میلیون گوزن شمالی در شمال یخ زده، از آلاسکا تا سیبری و گرینلند، پرسه می زنند. بزرگترین گروه، شامل حدود نیم میلیون حیوان، گله تایمیر از تاندرای سیبری است. این نشخوارکنندگان گلسنگ خوار که در آمریکای شمالی به عنوان کاریبو نیز شناخته می‌شوند تنها گونه ای از گوزن ها رام شده است توسط انسان و حدود نیمی از آنها اهلی شده اند. در جزایر نروژی سوالبارد، نرهای کوچکترین زیرگونه وزنی بیش از 90 کیلوگرم ندارند. در جنگل های فنلاند، یک گوزن می تواند 250 کیلوگرم فلس را خم کند.
خبرگزاری ایتارتاس/عکس استوک عالمی
درمانی برای جت لگ؟
درباره این موضوعات بیشتر بدانید:
منبع: https://www.newscientist.com/article/mg24432610-700-reindeers-real-superpowers-could-help-us-beat-depression-and-cancer/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
آنها در این توانایی برای شکستن ریتم ساعت شبانه روزی با دیگر حیوانات قطبی، از جمله پنگوئن امپراتور و نوعی باقرقره به نام پترمیگان سنگی مشترک هستند. هلر می گوید: “اگر شما یک حیوان قطب شمال هستید، با شرایط عجیب و غریب نور مقابله می کنید.” «این یک چالش برای حیوانی است که ژنتیک لازم برای مقابله با آن را ندارد. همه چیز از ترشحات هورمونی گرفته تا فیزیولوژی را به هم می زند. مطالعات ژنوم نشخوارکنندگان نشان می دهد که در گوزن شمالی چه اتفاقی می افتد. آنها نسخه های منحصر به فردی از ژن ها دارند که ریتم های شبانه روزی را کنترل می کنند. به طور خاص، این بدان معنی است که یک پروتئین کلیدی به نام Per2 جهش یافته است به طوری که پروتئین دیگری که برای این چرخه منظم حیاتی است نمی تواند به آن متصل شود. هلر می گوید: «بخشی حیاتی از ساعت بیولوژیکی آنها دچار اختلال می شود.
مکانیسم‌های بیولوژیکی زیربنای نحوه غلبه بر ریتم شبانه روزی گوزن شمالی نیز می‌تواند بینشی در مورد بی‌خوابی ارائه دهد. لی می‌گوید: انواع ژن‌های خاصی در بی‌خوابی دخیل هستند و ما می‌توانیم آنها را با ژن‌های گوزن شمالی مقایسه کنیم تا بهتر بفهمیم که چگونه ریتم شبانه روزی افراد تحت تأثیر قرار می‌گیرد.
شاید بتوان از کشف این گونه های ژنتیکی در گوزن شمالی برای کمک به انسان برای غلبه بر جت لگ استفاده کرد که ناشی از نیاز به سازگاری مجدد با چرخه نور/تاریکی در منطقه زمانی متفاوت است. همچنین تصور می شود که اختلالات ریتم شبانه روزی در اختلالات خلقی مانند افسردگی نقش دارند. رشد شاخ همچنین به کلسیم زیادی نیاز دارد که چالش دیگری را ایجاد می کند. برای جذب کلسیم از غذا در روده، پستانداران به ویتامین D نیاز دارند که با اثر نور خورشید بر روی پوست تولید می شود. هلر می‌گوید: «به‌ویژه برای گوزن‌های شمالی مهم است که جذب کلسیم و تولید ویتامین D خود را به حداکثر برسانند، اما این کار در محیطی که تقریباً نیمی از سال نور خورشید وجود ندارد، دشوار است». راه حل گوزن شمالی، پروژه ژنوم نشخوارکنندگان پیدا شدیک سیستم متورم تولید ویتامین D بسیار کارآمدتر از سیستم ما است. راسموس هلر از دانشگاه کپنهاگ دانمارک که او نیز بخشی از این پروژه بود، می‌گوید: «بسیاری از ژن‌های مشابه در گوزن‌های شمالی در فرآیندهای مشابهی در انسان نقش دارند. ساعت بیولوژیکی را بگیرید. انسان ها و اکثر حیوانات دیگر دارای ریتم های روزانه فعالیت و عدم فعالیت مربوط به روشنایی و تاریکی هستند که توسط ساعت شبانه روزی هدایت می شود. گوزن شمالی نیز، اما آنها می توانند از آن عبور کنند. در 24 ساعت روشنایی روز یک تابستان قطبی، آنها تقریباً در تمام ساعات شبانه روز تغذیه می کنند تا بتوانند تا حد امکان وزن خود را اضافه کنند. در اعماق تاریک زمستان، سطح متابولیک آنها کاهش می‌یابد و فقط فعالیت‌های کوتاه مدتی دارند که از الگوی 24 ساعته پیروی نمی‌کنند.
