باکتری های روده شما ممکن است بر انگیزه شما برای ورزش تأثیر بگذارد

در یک سری آزمایش که به دنبال آن انجام شد، محققان دریافتند که موش‌هایی که میکروب‌های روده ضعیفی داشتند، تقریباً نیمی از زمان را به طور داوطلبانه روی چرخ می‌دویدند تا موش‌هایی که میکروبیوم‌های سالمی داشتند. علاوه بر این، آنها در طول فعالیت بدنی سطح دوپامین را در مغزشان کاهش داده بودند، که نشان می‌دهد ورزش پاداش کمتری دارد. این تیم سپس این آزمایش ها را روی موش هایی که میکروبیوم های سالمی داشتند اما فاقد نورون هایی بودند که روده را به مغز متصل می کردند، تکرار کردند و دریافتند که این منجر به همان اثراتی است که در موش هایی با میکروبیوم های ضعیف دیده می شود. تایس می گوید، مجموع این نتایج نشان می دهد که روده نقش مهمی در ایجاد انگیزه ورزش ایفا می کند.

این تیم همچنین مولکول‌هایی را شناسایی کردند که توسط باکتری‌های روده خاصی به نام آمیدهای اسید چرب تولید می‌شوند که وقتی به موش‌هایی با میکروبیوم‌های ضعیف داده می‌شوند، تکرار تمرین را به سطوحی که در موش‌هایی با میکروبیوم‌های دست‌نخورده دیده می‌شد بازگرداندند. تایس می گوید: «به طرز شگفت انگیزی، انگیزه ورزش برای مغز ذاتی نیست، بلکه توسط دستگاه گوارش تنظیم می شود.

این اولین بار نیست که میکروبیوم نقشی در عملکردهای خارج از سیستم گوارشی ما کشف می‌کند. در واقع، مطالعات قبلی نشان داده‌اند که باکتری‌های روده ما می‌توانند بر خلق و خوی ما تأثیر بگذارند، قند خون را کنترل کنند و حتی در برابر التهاب مرتبط با بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی و زوال عقل محافظت کنند.

اگرچه بسیاری از ما می دانیم که ورزش فواید زیادی دارد، اما میزان ورزش بسیار متفاوت است کریستف تایس در دانشگاه پنسیلوانیا او و همکارانش می‌خواستند عوامل فیزیولوژیکی را که می‌توانند این تنوع را توضیح دهند، شناسایی کنند.

روده ممکن است در انگیزه ما برای ورزش نقش داشته باشد

توسط گریس وید

مطالعه‌ای روی موش‌ها نشان می‌دهد که برخی از باکتری‌های روده ممکن است انگیزه ورزش را با افزایش سطح دوپامین در مغز در طول فعالیت بدنی تنظیم کنند.

آنها داده‌های 106 موش در مورد ظرفیت ورزش، ژنتیک، ترکیب میکروبیوم روده و موارد دیگر را جمع‌آوری کردند و آن‌ها را برای تجزیه و تحلیل به مدل یادگیری ماشینی دادند. این مدل نشان داد که فرکانس ورزش موش‌ها به شدت با ترکیب میکروبیوم آنها مرتبط است.