آیا روزالیند فرانکلین پیشگام DNA واقعا قربانی یک سرقت علمی شده بود؟

دو محقق در مقاله ای به مناسبت هفتادمین سالگرد کار فرانسیس کریک و مقاله جیمز واتسون در مورد ساختار DNA استدلال می کنند که روزالیند فرانکلین را باید به عنوان یک مشارکت کننده در حل ساختار DNA در نظر گرفت، نه قربانی سرقت. آنها می گویند یک نامه شلخته و یک مقاله پیش نویس مجله به شواهدی می افزاید که دیدگاه رایج در مورد نقش فرانکلین اشتباه است.

می‌گوید: «این کار آژانس را از او می‌رباید متیو کاب در دانشگاه منچستر انگلستان “این عادلانه نیست.”

طبق بسیاری از روایت ها، فرانکلین، شیمیدان در کینگز کالج لندن، تمام کارهای سخت را برای کشف ساختار DNA انجام داد، اما کریک و واتسون از دانشگاه کمبریج یک عکس رادیوگرافی کلیدی را که از او گرفته شد، دریافت کردند – عکس. 51 – با وسایل شرورانه، به آنها اجازه می دهد راه حل را قبل از او منتشر کنند. این ایده برگرفته از کتاب واتسون در سال 1968 است مارپیچ دوتاییکاب می گوید، اما این درست نیست. واتسون از Photo 51 به عنوان یک وسیله نمایشی استفاده کرد.

کل تصویر فاش شده این است که DNA مارپیچی است که قبلاً شناخته شده بود. علاوه بر این، این تصویر توسط دانشجوی فارغ التحصیل فرانکلین، ریموند گاسلینگ، گرفته شده است که آن را با موریس ویلکینز، معاون آزمایشگاه بیوفیزیک، همراه با آشنایانش به اشتراک گذاشته است. سپس ویلکینز آن را به واتسون نشان داد.

برای این کشف مهمتر از عکس 51، گزارش شورای تحقیقات پزشکی (MRC) بود که شامل صفحه ای از فرانکلین درباره کار او بود. این توسط سرپرستش، مکس پروتز، به کریک داده شد. کاب می گوید که داده های این گزارش MRC ساختار را برای کریک و واتسون فاش نکرد، اما کلید تایید مدل آنها بود.

کاب و ناتانیل کامفورت، یک مورخ پزشکی در دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور، مریلند، نامه ای را که قبلاً در سال 1953 نادیده گرفته شده بود، از محققی به نام پائولین کوان به کریک پیدا کرد. او کریک را به کنفرانس فرانکلین و گاسلینگ دعوت می‌کند، اما می‌گوید از آنجایی که پروتز در حال حاضر بیشتر از آنچه در کنفرانس می‌داند، فرانکلین و گاسلینگ فکر می‌کنند شاید ارزش شرکت کریک را نداشته باشد. این نامه نشان می‌دهد که فرانکلین می‌دانست که پروتز یافته‌های خود را با کریک در میان می‌گذارد و به نظر می‌رسد با آن خوب است.

کاب می‌گوید: «یکی از دلایلی که آن‌ها در مورد آن خیلی آرام هستند این است که DNA آنقدر مهم نیست که الان هست. بعدها بود که به اهمیت آن پی بردیم.

کاب و کامفورت همچنین یک پیش نویس مقاله از سال 1953 برای زمان مجله جوآن بروس که هرگز چاپ نشد.

بروس یک تلاش مشترک را به تصویر می کشد. او می نویسد که اگرچه ویلکینز و فرانکلین مستقل از کریک و واتسون کار می کردند، “آنها با هم پیوند داشتند، گاهی اوقات کار یکدیگر را تایید می کردند یا بر سر یک موضوع مشترک درگیر می شدند”. مشخص نیست که این کدام نسخه از داستان است، اما این واقعیت که بروس پیش نویس را برای تأیید به فرانکلین فرستاد، نشان می دهد که فرانکلین با بروس صحبت کرده یا با او مکاتبه کرده است.

در واقع، هیچ مدرکی مبنی بر اینکه خود فرانکلین احساس بدرفتاری کرده باشد وجود ندارد. در ژوئن 1953، او یک مدل DNA را در انجمن سلطنتی لندن به نمایش گذاشت و این ساختار را به عنوان یک تلاش مشترک ارائه کرد.

فرانکلین همچنین با کریک و همسرش دوست شد و زمانی را با آنها گذراند که در سال 1958 مبتلا به سرطانی بود که او را کشت. یک جایزه نوبل قیمت اگر او زندگی می کرد

نامه و پیش نویس مقاله به خودی خود چندان دراماتیک نیستند. در عوض، آنها نسخه جایگزینی از تاریخ را تقویت می کنند که دیگران به جز کاب و کامفورت قبلاً ارائه کرده اند.

به عنوان مثال، در سال 2003، بیوگرافی فرانکلین، برندا مادوکس نوشته شده در طبیعت که “افسانه فرانکلین، قهرمان مجروح” “قدرت و استقلال فکری او را هم به عنوان یک دانشمند و هم به عنوان یک فرد تحت الشعاع قرار داد”. حداقل، داستان فرانکلین پیچیده تر از افسانه است.

موضوعات: