ما چیزها را دقیقاً اشتباه داریم. درسی که از تحقیقات من و بسیاری دیگر در طول دههها به دست آمده است این است که، بهطور تصادفی تاریخی، مفهومی از هوش ایجاد کردهایم که محدود، بهطور سؤال برانگیز علمی، خودخواهانه و در نهایت خودباختگی است. ما عواقب این امر را در واکنش مردد بسیاری از کشورها به همهگیری کووید-19 و مجموعهای از مسائل دیگر مانند تغییرات آب و هوا، افزایش نابرابری درآمد و آلودگی هوا و آب میبینیم. در بسیاری از زمینه ها، روش های تفکر و پرورش هوش ما در ارائه راه حل های هوشمندانه برای مشکلات دنیای واقعی شکست خورده است.
ما به راه بهتری نیاز داریم. خوشبختانه، حداقل نقطه شروع روشن است. با بازگشت به ایده ای علمی تر از هوش، چه کسی ممکن است آن را داشته باشد، و چگونه تلاش می کنیم آن را در خود و دیگران پرورش دهیم، می توانیم هوش تصمیم گیری خود را دوباره راه اندازی کنیم و جهان خود را برای بهتر شدن شکل دهیم.

مفهوم ما از…
منبع: https://www.newscientist.com/article/mg24933174-700-weve-got-intelligence-all-wrong-and-thats-endangering-our-future/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
این دنیایی است که ما در آن زندگی می کنیم. نه با افراد قد بلندتر و کوتاهتر (اگرچه افراد قد بلندتر اغلب در مزیت هستند). اما یک معیار وجود دارد که در بسیاری از مکانها، ما تمایل داریم تصمیم بگیریم که چه کسی به بهترین فرصتها و صندلی در بالاترین میز تصمیمگیری دسترسی دارد: چیزی که ما آن را هوش مینامیم. به هر حال، کسی که باهوش است، طبق تعریف، آن چیزی را دارد که لازم است – درست است؟
دنیایی را تصور کنید که در آن پذیرش در دانشگاه های برتر – آکسفورد یا کمبریج، یا هاروارد یا ییل – به افراد بسیار بلند قد محدود می شد. خیلی زود، افراد بلند قد به این نتیجه می رسند که این نظم طبیعی است که افراد قد بلندتر موفق شوند و افراد کوتاه قد شکست می خورند.