مورگادو میگوید: «این مفهوم برای تجزیه و تحلیل، به عنوان مثال، شکلگیری ماه ما و شکلگیری سایر ماهوارهها در منظومه شمسی استفاده شده است. بنابراین اگر چیزی دیدهایم که این مرز را به چالش میکشد، باید تجدید نظر کنیم و بهتر بفهمیم که چرا آن حلقه در جایی است که هست.
همچنین ممکن است فعل و انفعالات بین ذرات حلقه یا قمر Quaoar، Weywot، بتواند حلقه را پشتیبانی کند. مورگادو میگوید پیش از یافتن پاسخ قطعی، مشاهدات Quaoar و شبیهسازیهای بیشتری از دینامیک سیستم مورد نیاز است.
به نظر می رسد سیاره کوتوله Quaoar که فراتر از نپتون در منظومه شمسی ما قرار دارد، حلقه ای از زباله در اطراف خود دارد که بسیار دورتر از آنچه قبلا تصور می شد دورتر است.
Quaoar که 1110 کیلومتر قطر دارد و چگالی آن کمی کمتر از ماه ماست، فقط باید قمرهایی با فاصله 2.4 برابر شعاع 555 کیلومتری خود داشته باشد، اما مورگادو و همکارانش حلقه را 7.2 برابر شعاع Quaoar اندازهگیری کردند. مورگادو گفت: “این بسیار بسیار دور از این حد است.”
توسط الکس ویلکینز
آنها دریافتند که به نظر می رسد این حلقه بیشتر یخ آب است، دقیقاً شبیه حلقه F زحل. یکی از ویژگی های غیر معمول حلقه شکل نامنظم آن است – برخی از بخش ها 5 کیلومتر عرض دارند، در حالی که برخی دیگر بیش از 100 کیلومتر امتداد دارند. مورگادو توضیح میدهد که با ایستادن روی سطح Quaoar، باید بتوانید برخی از بخشهای بزرگتر حلقه را ببینید.
سیاره کوتوله Quaoar حلقه ای دارد (که در این تصویرسازی نشان داده نشده است) که نباید وجود داشته باشد.
می گوید: «ما حلقه ای را مشاهده کردیم که نباید آنجا باشد برونو مورگادو در دانشگاه فدرال ریودوژانیرو در برزیل.
برای سفر در کهکشان و فراتر از هر جمعه، برای خبرنامه رایگان Launchpad ما ثبت نام کنید
انداماتی/شاتراستاک
موری میگوید: محدودیت Roche کاربردهای خود را دارد، اما در واقعیت شعاع دقیقی وجود ندارد. “این به خواص فیزیکی مواد در مدار بستگی دارد و همانطور که در اینجا نشان داده اند، ویژگی های دیگری نیز وجود دارد که باید در نظر گرفته شوند.”
برای شناسایی حلقه سرگردان Quaoar، این تیم با استفاده از تلسکوپ های زمینی و همچنین تلسکوپ فضایی شکار سیاره فراخورشیدی CHEOPS آژانس فضایی اروپا، این سیاره کوتوله را در پس زمینه ای از ستارگان مختلف بین سال های 2018 تا 2021 رصد کردند. محققان از تغییرات در روشنایی ستاره برای محاسبه ویژگی های حلقه استفاده کردند.
کارل موری در دانشگاه کوئین مری لندن امیدوار است که این موضوع خیلی چیزها را تغییر ندهد، زیرا مرز Roche تنها یک راهنمای تقریبی است، اما او می گوید که درک حلقه غیرمعمول Quaoar به محدود کردن آن کمک می کند.
تا به حال، هر حلقه یا قمر در حال چرخش که توسط ستاره شناسان رصد شده بود، از محدودیتی پیروی می کرد که توسط ستاره شناس ادوارد روشه در سال 1848 پیشنهاد شده بود و به فاصله آن از بدن مادر مرتبط بود. اگر جسمی زیر حد روچه باشد، گرانش جسم مادر آن جسم در حال گردش را به مجموعهای از قطعات کوچکتر تبدیل میکند که در نهایت یک حلقه تشکیل میدهند، مانند آنچه در اطراف زحل دیده میشود. در خارج از این مرز، گرد و غبار و زباله ها باید با هم ترکیب شوند و اجرام بزرگتری مانند قمرها را تشکیل دهند.
مشخص نیست که چرا Quaoar تا این اندازه خارج از مرز Roche خود حلقه دارد، اما محققان فکر می کنند دمای پایین – سیاره کوتوله در دمای 220- درجه سانتیگراد است – می تواند در جلوگیری از ذوب شدن سیاره نقش داشته باشد.