آنچه مورخان عمدتاً به ما می گویند این است که نیمی از افرادی که در اروپا زندگی می کردند به دلیل مرگ سیاه مردند. السیا ماسی در موسسه ماکس پلانک برای علم تاریخ بشر در ینا، آلمان، با اشاره به اپیدمی طاعون در قرن چهاردهم ناشی از باکتری Yersinia pestis. اما به سختی می توان گفت که آیا این حقیقت دارد یا خیر. کارهای اخیر ماسی مطمئنا جای تامل دارد.
تصویری تمثیلی از طاعون 1540
سلامتی
25 مه 2022
تصاویر تاریخ علم/Alamy
رقم 50 درصد به شدت به سوابق مکتوب متکی است، اما این موارد نادر هستند و عمدتاً از مناطق شهری در چند کشور – انگلیس، فرانسه، ایتالیا و هلند – می آیند. برخی از شهرها احتمالاً از میزان مرگ و میر 50 درصد یا بیشتر رنج می برند. مسی می گوید: «برای لندن، تأثیر وحشتناکی بوده است. اما در قرن چهاردهم، تنها حدود 10 درصد از جمعیت در شهرها و شهرها زندگی می کردند. برای اندازه گیری کامل تأثیر، باید به جمعیت روستایی نگاه کنید.
رکوردهای مرگ و میر برای این مناطق در بهترین حالت کم است، بنابراین ماسی و همکارانش به گرده روی آوردند. فرضیه آنها این بود که اگر طاعون واقعاً نیمی از جمعیت را از بین می برد، سوابق گرده آن را نشان می داد. مزارع غلات پرکار جای خود را به مراتع و در نهایت جنگل های وحشی می دهند زیرا تقاضا برای غذا کاهش می یابد، کمبود نیروی کار کاهش می یابد و کشاورزی رها می شود. “اگر تعداد زیادی از مردم می میرند، مردم به اندازه کافی برای کشت و زرع مزارع وجود ندارند، پس کاری که ما انجام دادیم…
منبع: https://www.newscientist.com/article/2321736-how-many-people-died-due-to-the-black-death-in-europe/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
