کورتنی شوکیس مشتاقانه منتظر ناهار بود: او به تازگی از کووید-19 بهبود یافته بود و خوشحال بود که دوباره با دوستانش متحد شده است. قبل از ترک خانه اش در پلانو، تگزاس، او برنامه را بررسی کرد و به طور ذهنی رستوران و زمان ملاقات را یادداشت کرد. او به یاد می آورد: «اما به جای رفتن به آنجا، ماشینم را برداشتم و به یک مکان کاملاً متفاوت رفتم. نیم ساعتی پشت میز نشستم و به تلفنم نگاه می کردم و فکر می کردم همه کجا هستند. مه مغزم واقعا بد بود.
این یک مورد منحصر به فرد نبود. شوکیس پس از ابتلا به کووید-19 دچار حملات مکرر از دست دادن حافظه شد. او فراموش کرده بود شام بپزد، به سختی کلماتی برای توصیف چیزها پیدا می کرد، و در مورد زمان های تحویل مدرسه گیج بود. “من قبلاً با این نوع چیزها مشکلی نداشتم. فقط احساس می کردم مغزم درست کار نمی کند.
شوکیس یکی از میلیون‌ها نفری است که در سرتاسر جهان گزارش داده است که عملکرد شناختی او در نتیجه عفونت کووید-19 کاهش یافته است و در نتیجه مشکل مه مغزی در کانون توجه قرار گرفته است. برای بسیاری، این مدت طولانی است. سابینا برنان، عصب‌شناس در کالج ترینیتی در دوبلین، ایرلند و نویسنده کتاب می‌گوید: «این چیزی است که بیماران با طیف گسترده‌ای از شرایط مختلف پزشکی گفته‌اند که در توانایی آنها برای مدت طولانی اختلال ایجاد می‌کند. ضرب و شتم مه مغز. امید این است که این علاقه بتواند مراقبت را برای کسانی که آن را تجربه می کنند بهبود بخشد. برنان می‌گوید: «اگر چیز مثبتی برای بیرون آمدن از همه‌گیری کووید-19 وجود داشته باشد، این است که اکنون کانون توجه به مه مغزی است و جامعه علمی توجه بسیار بیشتری به آن دارد.» …
