هرس یک فرآیند مرموز است که از اوایل کودکی شروع می شود، اگرچه در نوجوانی به طور چشمگیری افزایش می یابد. تصور می‌شود که این اتفاق می‌افتد زیرا سیناپس‌ها – ارتباطات بین سلول‌های مغز – که زیاد استفاده نمی‌شوند از بین می‌روند. ساهاکیان می گوید: «همانطور که یاد می گیرید و مغزتان کارآمدتر می شود، سیناپس های اضافی را که نمی خواهید خلاص می کنید.
موضوعات:
منبع: https://www.newscientist.com/article/2370409-lack-of-neuron-pruning-may-be-behind-many-brain-related-conditions/?utm_campaign=RSS%7CNSNS&utm_source=NSNS&utm_medium=RSS&utm_content=home
رابرت پلومین در کینگز کالج لندن، که درگیر مطالعات ژنتیکی است که از ایده ap-factor پشتیبانی می‌کند، می‌گوید که توضیح جدید پیشنهادی به عنوان یک مشارکت کننده قابل قبول است، اما ممکن است تمام داستان نباشد. او می گوید: «شما به دنبال چیزی هستید که یک مکانیسم کلی باشد.
اکنون ساهاکیان و همکارانش یک مبنای عصب‌بیولوژیکی را برای فاکتور p پیشنهاد می‌کنند که آن را «عامل آسیب‌شناسی عصبی-روانی (NP)» می‌نامند.
تا به حال، این عمدتا بر این واقعیت استوار بود که بسیاری از افراد از بیش از یکی از این شرایط رنج می‌برند یا می‌توانستند در زمان‌های مختلف زندگی‌شان بیماری‌های متفاوتی برای آنها تشخیص داده شود، و همچنین مطالعات DNA نشان می‌دهد که مجموعه‌ای از گونه‌های ژنتیکی مشابه افراد را مستعد می‌کند. به چند شرط
محققان اولین تحلیل خود را با استفاده از a مجموعه ای از تصاویر اسکن مغزی موجود برای نزدیک به 2000 نوجوان با رتبه 14، که در آن اطلاعاتی در مورد علائم مختلف روانپزشکی نیز وجود داشت.
تعیین کمیت تاخیر در هرس یا تفاوت در تراکم بافت در این مطالعه ممکن نبود، همچنین مشخص نیست که آیا کسانی که در این مرحله تراکم بافتی بیشتری در قشر جلوی مغز داشتند با بقیه افراد جامعه می‌رسند، مگر اینکه تا حدی ، بعداً ساهاکیان می گوید.
هنگامی که ما نوجوان هستیم، مغز ما تغییر می کند، تا حدی به دلیل قطع اتصالات غیر ضروری بین نورون ها.
Shestock/Blend Images LLC/Tetra Images RF/Getty Images
این یافته ها به یک ایده بحث برانگیز اخیر در علوم اعصاب وزن می دهد که بسیاری از شرایط متفاوت یک علت مشترک دارند – مفهومی که به عنوان عامل p شناخته می شود.
بسیاری از شرایط متفاوت، مانند افسردگی، فوبیا و اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD)، ممکن است همان علت اساسی داشته باشند: تاخیر در “هرس”، فرآیندی که در آن ارتباطات غیر ضروری بین سلول های مغز از بین می رود.
افرادی که بالاترین امتیاز را برای این شرایط داشتند که نشان دهنده علائم قوی‌تر بود، احتمال بیشتری داشت که تراکم بافتی بیشتری در قشر جلوی مغز، یک ناحیه بیرونی مغز در جلوی سر، داشته باشند. به گفته محققان، این نشان دهنده کمبود یا تاخیر در هرس مغز آنها است.
این یافته در چهار مجموعه داده اسکن مغز دیگر، از جمله مجموعه دوم اسکن مغز و نمرات علائم برای نزدیک به 2000 نوجوان، و دو مطالعه که شامل افراد 20 ساله بود، تأیید شد. این نشان می دهد که عدم هرس مغز با عملکرد مغز در بزرگسالی نیز مرتبط است.
شرکت کنندگان یا والدین آنها پرسشنامه هایی را تکمیل کردند تا نمرات علائم مشکلات سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات خوردن و فوبیا را بدست آورند. آنها همچنین از نظر ADHD امتیاز گرفتند و از نظر علائم صفات اوتیسم ارزیابی شدند.
فقدان هرس قبلاً به عنوان علت اسکیزوفرنی، ADHD و اوتیسم مطرح شده بود، اما شرایط دیگر وجود نداشت.
