Balme می‌گوید با توجه به تعداد تپه‌های ماسه‌ای که در دیگر مأموریت‌های مریخ دیده می‌شوند، شاید ارزش بازبینی این تصاویر را داشته باشد تا ببینیم آیا می‌توان ویژگی‌های مشابهی را یافت.
وجود املاح خاص در ماسه باعث شد که تیم بر این باور باشد که آب در ابتدا به صورت برف یا یخ بر روی تپه های شنی می ریزد، که سپس ذوب شده و با ماسه مخلوط می شود تا مواد معدنی هیدراته تشکیل شود. سپس این مواد معدنی به هم چسبیده و پس از تبخیر آب، در جای خود سیمان شده و پوسته شکافی را تشکیل دادند که توسط دوربین مریخ نورد مشاهده می شود.
اکنون، شیائوگوانگ شین در آکادمی علوم چین در پکن و همکارانش شکاف‌ها، پوسته‌ها و توده‌هایی از ذرات را در بالای تپه‌های شنی در دشت مریخی Utopia Planitia یافته‌اند که تنها با آب مایع مربوط به 400000 تا 1.4 میلیون سال پیش قابل توضیح است.
کین می گوید: تپه های شنی شکل زمین مدرن تری هستند. این پوسته‌های روی سطح تپه‌ها تپه‌های شنی را جامد کرده و از حرکت آن‌ها جلوگیری می‌کند».
بر اساس تصاویر گرفته شده توسط مریخ نورد ژورنگ چین، به نظر می رسد که مریخ فقط 400000 سال پیش آب مایع روی سطح خود داشته است.
مکانیزمی که Qin و تیمش برای ترک های ایجاد شده توسط سیمان مبتنی بر آب پیشنهاد می کنند قانع کننده است. مت بالم او می‌گوید که در دانشگاه آزاد در بریتانیا، اما هنوز هم ممکن است توسط مکانیزم زمین‌شناسی مریخی دیگر شکل گرفته باشد که ما در زمین از آن آگاه نیستیم.
شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد مریخ در مقطعی از گذشته باستانی خود دارای ذخایر عظیمی از آب مایع بوده است، اما اینکه چقدر این آب دوام آورده است یا چقدر به گذشته نزدیک سیاره رسیده است، مشخص نیست.
