ماهی های صخره ای در اطراف جزایر آلوده به موش های مهاجم آرام تر هستند
در Wild Wild Life، یک خبرنامه ماهانه رایگان ثبت نام کنید که تنوع و علم حیوانات، گیاهان، و دیگر ساکنان عجیب و غریب و شگفت انگیز زمین را جشن می گیرد.
مدتهاست که مشخص شده است که جمعیت موشهای مهاجم در جزایر گرمسیری به دلیل اشتهای زیاد آنها برای تخم مرغ و جوجه، خطری جدی برای پرندگان دریایی محسوب می شود. اکنون می آموزیم که آنها رفتار ماهیان اطراف جزایر را نیز تغییر می دهند.
تحقیقات قبلی نشان داده است که در اطراف جزایر آلوده به موش در مجمع الجزایر چاگوس، جلبک ها مواد مغذی کمتری دارند. اکنون، راشل گاندر دانشگاه لنکستر انگلستان و همکارانش نشان دادند که این تغییر در مواد مغذی مستقیماً بر رفتار ماهیان صخره‌ای تأثیر می‌گذارد.
در اطراف جزایر استوایی آلوده به موش صحرایی در اقیانوس هند، دختر ماهی های جواهر رفتار خود را تغییر می دهند زیرا جلبک هایی که می خورند مغذی کمتری دارند.
زندگی
5 ژانویه 2023
با توجه به فراوانی آنها در آب و رفتارهای جسورانه آنها، مگس های جواهری ساده ترین گونه برای مطالعه بودند. گان می گوید، اما کمبود مواد مغذی می تواند بر رفتار گونه های دیگر نیز تأثیر بگذارد.
گان می‌گوید این دلیل بیشتری برای از بین بردن موشهای مهاجم از جزایر گرمسیری است. حذف موش‌ها باعث بازگرداندن پرندگان دریایی، بازگرداندن جریان مواد مغذی به صخره‌ها می‌شود و به ماهی‌های ساکن این فرصت را می‌دهد تا به رفتارهای تهاجمی طبیعی خود بازگردند.
جواهرماهی در اطراف جزایر آلوده به موش، کمتر از قلمرو خود دفاع می کند
گان می‌گوید: «تهاجم و دفاع سرزمینی رفتاری بسیار پرانرژی است، بنابراین برای اجرای این رفتار به سطح بالایی از مواد مغذی نیاز دارید». منطقی نیست که ماهی به طور تهاجمی از قلمروی بزرگتر با ارزش کمتر دفاع کند. او می‌گوید: «فقط ارزش آن را ندارد که این انرژی اضافی را برای تهاجمی بودن سرمایه‌گذاری کنیم.
تعداد پرندگان کمتر به معنای فضله پرندگان کمتر است. این به نوبه خود به معنای کاهش نیتروژن و فسفر در آب های اطراف جزایر است که باعث رشد جلبک ها در اطراف صخره های مرجانی می شود.
نگین خانم (Plectroglyphidodon lacrymatus) ماهی های گیاهخواری هستند که به طور تهاجمی از تکه های جلبک های چمنی که در صخره های مرجانی رشد می کنند محافظت می کنند و با حذف جلبک هایی که نمی خورند آنها را “بالا” می کنند.
دکتر راشل گان/دانشگاه لنکستر
از طریق کاف مادلین
گان و همکارانش دوربین‌های Go-Pro را در 60 مکان مختلف در اطراف مجمع‌الجزایر چاگوس در زیر آب قرار دادند و فیلم‌هایی را از مگس‌های دختر که از قلمرو خود دفاع می‌کردند ضبط و تجزیه و تحلیل کردند تا میزان تهاجم آنها را اندازه‌گیری کنند. یک دوربین نصب شده در بالای آب برای نقشه برداری از اندازه قلمروهای دمسلی استفاده شد.
