افراد مبتلا به درد مزمن اغلب گزارش می دهند که احساس گرسنگی کمتری دارند
او می گوید، با این حال، نتایج به خصوص تعجب آور نیستند. اولین مرحله از مسیر شناسایی شده در ناحیه ای از مغز است که از قبل برای پردازش درد به خوبی شناخته شده است، در حالی که مراحل دیگر در مناطقی هستند که به دلیل نقش آنها در دریافت غذا شناخته شده است. لاکمن می گوید: «افزایش دانش پایه مهم ترین چیز است.
بررسی های میکروسکوپی تایید کرد که این نورون ها در موش های مبتلا به درد مزمن فعال هستند. هنگامی که محققان از مواد شیمیایی برای متوقف کردن فعالیت عصبی در این قشر استفاده کردند، اشتهای موش ها بهبود یافت.
بروکس میگوید با تحقیقات بیشتر، این یافتهها میتواند به تولید مسکنهای مؤثرتر کمک کند.
برای درک بهتر فعالیت عصبی مسئول این تغییر رفتار، محققان مغز اولین گروه از موش ها را در حالی که حیوانات در درد مزمن بودند، تجزیه و تحلیل کردند. آنها سیگنال های عصبی قابل توجهی را در قشر کمربندی قدامی موش ها یافتند، ناحیه ای از مغز که درد را در قشر جلوی مغز پردازش می کند.
او میگوید: «من با اطمینان پیشبینی میکنم که این مدار در موشها ممکن است در انسانها نیز یکسان باشد.
قشر جلوی مغز معمولاً با کنترل اشتها ارتباطی ندارد. برای درک بهتر اینکه چگونه نورونهای قشر کمربندی قدامی میتوانند بر اشتها تأثیر بگذارند، این تیم مواد مختلف قابل ردیابی را به این نورونها به گروه سومی از موشها تزریق کردند که همچنین درد را تجربه کردند.
ژی ژانگ در دانشگاه علم و صنعت چین در Hefei و همکارانش باکتری هایی را به موش ها تزریق کردند که باعث درد مزمن می شود. ده روز بعد، این موشها در مقایسه با موشهای کنترلی که محلول نمکی به آنها تزریق شد، کمتر و برای مدت زمان کوتاهتری غذا خوردند. محققان در مقالهای نوشتند که وقتی به اولین گروه از موشها مسکن داده شد، به طور معمول غذا خوردند. متابولیسم طبیعی.
درباره این موضوعات بیشتر بدانید: