یک سیاهچاله یک ستاره را خورد و دو سال بعد بقایای آن را تف کرد

در سال 2018، ستاره شناسان شواهدی از سیاهچاله ای در فاصله بیش از 650 میلیون سال نوری از ما دیدند که یک ستاره را در آن چیزی که رویداد آشفتگی جزر و مدی نامیده می شود، از هم پاره کرد. سپس، در سال های 2020، 2021 و 2022، تیم دیگری از محققان به رهبری ایوت سندس در مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین در ماساچوست با استفاده از چندین تلسکوپ رادیویی نگاهی دیگر انداخت.

در این مورد، تماشای بعدا نتیجه داد. حدود دو سال پس از رویداد آشفتگی جزر و مد، یک ستون فوق‌العاده درخشان از مواد ناگهان با سرعتی تا نصف سرعت نور شروع به دور شدن از سیاهچاله کرد. سندز می گوید که سیاهچاله تقریباً به طور قطع ستاره های دیگر را نخورده یا مواد دیگری را منفجر نکرده است. اگر چنین است، مشاهدات تلسکوپ‌هایی که بخش‌های بزرگی از آسمان را به یکباره می‌بینند، می‌توانست آن را ثبت کند.

سندس می گوید: «این عمل معمولاً در چند ماه اول اتفاق می افتد. “به طور معمول، زمانی که ما یک اختلال جزر و مدی را مشاهده می کنیم [in radio wavelengths]حدود 20 درصد از مواقعی که در چند ماه اول جریان را می بینید، و اگر چیزی نمی بینید، زمان تلسکوپ رادیویی گرانبها است، بنابراین پیش می روید و به چیزهای جدید نگاه می کنید. »

معمولاً در طول رویدادهای آشفتگی جزر و مدی، گرانش قدرتمند سیاهچاله، ستاره ای را که بیش از حد نزدیک شده است، از هم می پاشد، سپس بقایای ستاره قبل از سقوط در سیاهچاله به هاله ای از زباله ها به نام دیسک برافزایش کشیده می شوند. گاهی اوقات این دیسک مدت کوتاهی پس از خرد شدن ستاره، اسپری مواد را به بیرون می‌پاشد.

یک سیاهچاله دور ستاره ای را در سال 2018 خرد کرد و دو سال بعد توده ای از پلاسما را منتشر کرد که با سرعت 50 درصد سرعت نور حرکت می کرد – ستاره شناسان مطمئن نیستند که چرا اینقدر طول کشید.