معترضان خواستار یک معامله “خسارت و خسارت” در اجلاس آب و هوای COP27 در شرم الشیخ مصر شدند.
اما کشورهای کم درآمد به طور فزاینده ای از فشار مداوم کشورهای ثروتمندتر برای بهبود اهداف اقلیمی خود ناامید می شوند، به ویژه زمانی که کمک های مالی که در ازای آن وعده داده شده است ثابت شده که گریزان است. در یکی از آخرین جلسات عمومی COP26، بوپندر یاداو، وزیر محیط زیست هند به نمایندگان گفت که تاکید بیش از حد بر فشار دادن کشورها برای افزایش جاه‌طلبی‌های خود، زمانی که “هیچ یک فوریت” خود را در تمایل به افزایش هزینه‌های آب و هوایی نشان نداد، وجود دارد.
عدم پیشرفت در کاهش انتشار کربن در COP27 انتقاداتی را برانگیخته است، اما اجلاس های آب و هوا باید توافقاتی را ارائه دهند که کشورها را تشویق به سبز شدن و در عین حال حمایت از رشد اقتصادی کند.
محیط
| تحلیل و بررسی
22 نوامبر 2022
تا زمانی که کشورهای پردرآمد نتوانند نشان دهند که سبز شدن نتیجه می دهد، اصرار برای کاهش سریعتر انتشار گازهای گلخانه ای یک نبرد دشوار در اجلاس سران COP خواهد بود. گیلانپور می گوید: بحث مذاکره نیست. این فقدان رهبری سیاسی است.
SOPA Images Limited/Alamy
پس راه پیش رو چیست؟ گیلانپور می‌گوید نشست‌های COP باید از تمرکز بر دریافت تعهدات جاه‌طلبانه‌تر اقلیمی از سوی دولت‌های بی‌میل خودداری کنند و در عوض بر این تمرکز کنند که کشورها واقعاً بخواهند سریعتر کربن‌زدایی کنند. او می‌گوید: «فشار فقط برای هدف‌گذاری، اگرچه مهم است، اما به‌طور فزاینده‌ای کافی نیست.
اتحادیه اروپا، بریتانیا و دیگرانی که برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بلندپروازانه‌تر در مصر فشار آورده‌اند، امیدوارند اجلاس سران COP28 سال آینده که در امارات متحده عربی برگزار می‌شود، بیشتر بر علل تغییرات آب‌وهوایی تمرکز کند تا تأثیرات آن. آنها – به درستی – استدلال می کنند که بدون کاهش شدید در انتشار گازهای گلخانه ای، صورت حساب برای ضرر و زیان فقط افزایش خواهد یافت.
یک سال دیگر، یک COP دیگر، یک شکست دیگر در کاهش انتشار کربن. در حالی که اجلاس آب و هوای COP27 در شرم الشیخ مصر به پایان خود نزدیک شد، نمایندگان کشورهای آسیب پذیرتر در برابر اثرات گرمایش جهانی موافقت خود را با صندوق «خسارت و خسارت» برای جبران نتایج تشدید تغییرات اقلیمی جشن گرفتند. اما در حالی که گرد و غبار نشسته است، بسیاری این پیروزی را به قیمت پیشرفت بیشتر در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به دست می آورند.
این به معنای استفاده از راهپیمایی‌های سالانه آب و هوا برای تمرکز بیشتر بر ارائه حمایت واقعی از کشورهایی است که به عنوان مثال، خودروهای الکتریکی یا انرژی‌های تجدیدپذیر را عرضه می‌کنند. توافق‌نامه‌هایی مانند شراکت برای انتقال انرژی عادلانه گوشه‌ای از آنچه می‌تواند به نظر برسد است. JET-P ها، همانطور که به آنها گفته می شود، کشورهای ثروتمند را می بینند که با هم متحد می شوند تا میلیاردها دلار بودجه برای کشورهای کم درآمد ترتیب دهند تا نیروگاه های کثیف را تعطیل کنند و به انرژی سبز روی آورند. تاکنون دو توافقنامه اعلام شده است که آفریقای جنوبی در COP26 و اندونزی امسال در COP27 سود خواهند برد.
در خبرنامه رایگان Fix the Planet ما ثبت‌نام کنید تا هر پنج‌شنبه خوش‌بینی آب و هوا را مستقیماً به صندوق ورودی خود دریافت کنید.
توسط کاف مادلین
بر روی کاغذ، COP28 می تواند یک لحظه محوری برای پیشبرد کاهش انتشار باشد. این اجلاس نشان دهنده انتشار اولین “استاکنت جهانی” است، ارزیابی پیشرفت کشورها در اهداف انتشار گازهای گلخانه ای، که امید می رود کشورها را به توسعه برنامه های جسورانه تر برای کاهش انتشار در سال 2025 تشویق کند.
برخی از مبارزان این قرارداد را به عنوان «برش و چسباندن» تکراری از معاملات انجام شده در COP26 سال گذشته در گلاسکو، بریتانیا محکوم کرده‌اند، زیرا مذاکرات فنی در مورد کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در این دهه به توافق ضعیفی منجر شد که کمک چندانی به فشار دادن کشورها به توافق نکرد. اهداف بلندپروازانه تر در تلاش برای حفظ دمای زیر 1.5 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن.
با در نظر گرفتن این موضوع، آیا زمان آن رسیده است که در جلسات سالانه COP، هدفی را که جهان باید به آن دست یابد، بازنگری کنیم؟
ما یک سال دیگر به این دهه حساس وارد شده‌ایم و بازگشت نکردن به عقب کافی نیست. ما اساساً یک قدم به بیش از 1.5 درجه سانتیگراد نزدیکتر شده ایم کاوه گیلان پوریک مذاکره کننده سابق آب و هوا و اکنون در مرکز راه حل های آب و هوا و انرژی مستقر در ایالات متحده است.
در COP27، این تنش ها در طول بحث های فنی در مورد “برنامه کار کاهش”، بحث هایی که وظیفه آنها تقویت جاه طلبی آب و هوا در این دهه بود، دوباره ظاهر شد. کشورهای پردرآمد مانند سوئیس مایل بودند که گازهای گلخانه ای بزرگ، صرف نظر از وضعیت اقتصادی آنها، برای کاهش بیشتر انتشار گازهای گلخانه ای خود در این دهه فراخوانده شوند. اما کشورهای کم‌درآمد، از جمله هند و بولیوی، استدلال کرده‌اند که ثروتمندترین کشورهایی که بالاترین میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای تاریخی را دارند، قبل از اینکه انتظار داشته باشند کشورهایی که ثروت کمتری دارند، بیشتر از این میزان تولید گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش دهند، باید پیشگام باشند. دیگو پاچکو، مذاکره کننده ارشد بولیوی، هشدار داد که این مذاکرات “بر کشورهای در حال توسعه فشار می آورد تا اقدامات کاهشی را افزایش دهند”.
