ماموریت آرتمیس اول ناسا با برخورد اوریون به زمین به پایان رسید
توسط لی کرین
این کپسول در اولین پرتاب خود در 16 نوامبر بر فراز موشک عظیم سیستم پرتاب فضایی (SLS) به فضا فرستاده شد. این پرتاب یک موقعیت مهم بود – SLS و Orion مجبور بودند با سالها تاخیر، بیش از حد بودجه گسترده و سیل مشکلات فنی لحظه آخری قبل از پرتاب موفقیت آمیز مقابله کنند – اما فرود همه چیز است. همچنین بسیار مهم است.
انتظار می رود Artemis II که برای سال 2024 برنامه ریزی شده است، اولین پرتاب خدمه SLS و اولین پرواز خدمه اوریون باشد. این کپسول چهار فضانورد را به دور ماه و برمی‌گرداند که حدوداً 10 روز طول می‌کشد تا آزمایش نهایی سیستم‌های پشتیبانی حیات کپسول را قبل از آنچه که بسیاری آن را مأموریت اصلی برنامه آرتمیس، Artemis III می‌دانند، انجام دهند.
دلیل این مانور سه چیز است: به اپراتورها اجازه داد تا محل فرود را با دقت بیشتری هدف قرار دهند، فشار روی سپر حرارتی را کاهش داد، و اوج نیروهای g روی کشتی را تا بیش از 40٪ کاهش داد که در نهایت باعث می شود. فرودهای آینده Orion برای فضانوردان آسان تر و ایمن تر است.
کپسول اوریون در 11 دسامبر در سواحل کالیفرنیا سقوط کرد و ماموریت آرتمیس I را تکمیل کرد و راه را برای بازگشت فضانوردان ناسا به ماه هموار کرد.
فضا
11 دسامبر 2022
سفر جبار به زمین با سایر فضاپیماها متفاوت بود. زمانی شروع شد که سفینه با سرعت بیش از 32000 کیلومتر در ساعت در جو پرتاب شد و سپر حرارتی خود را به دمای حدود 2760 درجه سانتیگراد (5000 درجه فارنهایت) رساند.
آرتمیس سوم برای سال 2025 برنامه ریزی شده است و دو فضانورد را به مدت کمی بیش از شش روز به سطح ماه می آورد، از جمله اولین زنی که روی ماه قدم می گذارد، در حالی که دو فضانورد دیگر در مدار ماه باقی می مانند. در مجموع قرار است این ماموریت حدود 30 روز به طول انجامد. این اولین باری است که کسی از زمان آپولو 17 در سال 1972 پا به ماه می گذارد و زمینه را برای برنامه های اکتشافی فشرده ماه ناسا فراهم می کند که شامل یک ایستگاه فضایی در مدار ماه و یک پایگاه دائمی ماه می شود.
تحلیلگر فضایی می گوید: «همه دارند تماشا می کنند و واقعاً باید خودش را ثابت می کرد لورا فورسیک. او باید به دور ماه سفر می‌کرد و اوریون باید قبل از اینکه کسی بخواهد انسان‌ها را سوار کند، سالم به زمین بازگردد.»
اما به جای ادامه دادن به شیرجه زدن به سمت دریا، به دلیل شباهتش به سنگی که از روی یک حوضچه پرش می شود، کاری را انجام داد که مهندسان آن را “ورود پرش” می نامند. هنگامی که به ارتفاع حدود 61 کیلومتری رسید، واژگون شد تا به سرعت مرکز ثقل خود را تغییر دهد، و باعث شد که حدود 30 کیلومتر بالا بیاید، تقریباً تمام راه را به فضا بازگرداند، قبل از فرود نهایی خود.
به نظر می رسید که همه چیز با این سقوط که مدیر ناسا، بیل نلسون، به خوبی پیش می رود تماس گرفت “آزمون نهایی قبل از سوار شدن به فضانوردان”. گام بعدی این است که مهندسان فضایی ناسا داده های فرود را غربال کنند تا مطمئن شوند که کپسول – به ویژه سپر حرارتی – به اندازه کافی خوب نگه داشته شده است تا مطمئن شوند فضانوردان مأموریت آرتمیس II تا حد ممکن ایمن خواهند بود.
برای سفر در کهکشان و فراتر از هر جمعه، برای خبرنامه رایگان Launchpad ما ثبت نام کنید
ماموریت آرتمیس اول ناسا به پایان رسید. در 11 دسامبر، کپسول Orion در اقیانوس آرام در کالیفرنیا سقوط کرد و سفر 26 روزه خود را به ماه و بازگشت به پایان رساند.
