مواد شیمیایی مورد استفاده برای تهیه قهوه بدون کافئین به آسیب لایه اوزون کمک می کند
محققان تغییرات آب و هوایی را عامل این اختلاف دانستند، زیرا جو گرمتر جریان هوای گرم را از مناطق استوایی به سمت قطب ها تسریع می کند و لایه اوزون را در مناطق استوایی نازک می کند.
به گفته ویلامایور، در آینده، استفاده کنترل نشده از VSLS ساخته دست بشر می تواند تا پایان قرن 30 درصد تخریب لایه ازن در استراتوسفر استوایی را افزایش دهد.
نیل هریس در دانشگاه کرانفیلد، انگلستان، می‌گوید که این تحقیق درست است و موافق است که استفاده از VSLS باید تحت کنترل‌های سخت‌گیرانه‌تری باشد. او می گوید: «بی شک باید تلاشی برای کاهش انتشار این ترکیبات صورت گیرد.
برای تولید قهوه بدون کافئین از مواد شیمیایی تخریب کننده لایه ازن استفاده می شود
ویلامایور می گوید که این مواد به لایه اوزون در استراتوسفر پایینی استوایی آسیب می زند. او می‌گوید: «آنها آنقدر کوتاه هستند که به سطوح بالای استراتوسفر یا مناطق قطبی نمی‌رسند. اما آنها از طریق همرفت گرمسیری بسیار قوی وارد استراتوسفر می شوند و در پایین ترین لایه استراتوسفر واکنش نشان می دهند.
این می تواند عواقب جدی برای میلیون ها نفر از مردمی که در کمربند گرمسیری، یکی از پرجمعیت ترین مناطق جهان زندگی می کنند، داشته باشد و منجر به افزایش نرخ سرطان پوست، کاهش عملکرد محصول و اختلال در زنجیره غذایی دریایی شود.
Villamayor می گوید کشورها باید پروتکل مونترال را برای محدود کردن استفاده از VSLS اصلاح کنند.
Villamayor و همکارانش از مدل‌های آب و هوایی پیچیده برای شبیه‌سازی تأثیر انتشارات تمام VSLSهای طبیعی و مصنوعی بر لایه اوزون استفاده کردند و دریافتند که می‌توانند تا یک چهارم آسیب وارده به این لایه را در مناطق استوایی ایجاد کنند. گذشته 20 سال. تغییر اقلیم مسئول بقیه است.
اما تحقیق از جولین ویلامایر در مؤسسه شیمی فیزیک در مادرید، اسپانیا، و همکارانش معتقدند که آلودگی ناشی از مواد شیمیایی کوتاه مدت نیز مقصر است.
مواد بسیار کوتاه مدت (VSLS) مواد شیمیایی تخریب کننده لایه لایه ازن هستند که معمولاً تنها شش ماه در جو دوام می آورند. برخی مانند برم به طور طبیعی وجود دارند، در حالی که برخی دیگر مانند دی کلرومتان به صورت صنعتی تولید می شوند. آنها برای طیف وسیعی از کاربردها، از جمله استخراج کافئین از قهوه و به عنوان پیشرانه اسپری آئروسل استفاده می شوند. اگرچه آنها به عنوان حمله به لایه اوزون شناخته شده اند، استفاده از آنها توسط پروتکل مونترال تنظیم نشده است.
مواد شیمیایی مورد استفاده برای کافئین‌زدایی قهوه، تولید رنگ‌برها، ذوب پلاستیک‌ها و خالص‌سازی آنتی‌بیوتیک‌ها به تخریب لایه ازن در مناطق استوایی کمک می‌کنند.
از زمان پروتکل مونترال در سال 1987، زمانی که کشورها موافقت کردند استفاده از کلروفلوئوروکربن ها (CFC) و سایر ذرات معلق در هوای مضر را حذف کنند، لایه اوزون بهبود یافته است. اما بخشی از آن، در استراتوسفر پایین تر استوایی، در سال های اخیر نشانه هایی از تهی شدن را نشان داده است.
