mRNA حاوی کدهای ژنتیکی برای ساخت پروتئین است، درست مانند DNA. این واکسن حاوی مولکولهای mRNA است که قطعات پروتئین موجود در هر 20 سویه شناخته شده آنفولانزای A و B را کد میکند – ویروسهایی که هر ساله باعث اپیدمیهای فصلی میشوند.
STEVE GSCHMEISSNER/کتابخانه عکس علمی
در آزمایشهایی که روی موشها انجام شد، تیم متوجه شد که حیوانات آنتیبادیهای مخصوص 20 سویه ویروس آنفولانزا تولید میکنند و این آنتیبادیها تا چهار ماه در سطح ثابتی باقی میمانند.
این واکسن 20-HA mRNA روی حیوانات موش خرما آزمایش شده است که بسیار مهم است و ممکن است نویدبخش محافظت در برابر گونههای آنفولانزای جدید در برابر بیماریهای جدی در انسان باشد. سانگ مو کانگ در دانشگاه ایالتی جورجیا
ویروس های آنفولانزا به طور مداوم در حال تکامل هستند و آنها را به یک هدف متحرک برای توسعه دهندگان واکسن تبدیل می کند. واکسنهای سالانه آنفولانزا در حال حاضر برای ایجاد ایمنی در برابر سویههای خاصی طراحی شدهاند که انتظار میرود هر سال در گردش باشند. با این حال، محققان گاهی اوقات پیشبینی را اشتباه میکنند، به این معنی که واکسن کمتر از آنچه در آن سالها میتوانست مؤثر باشد، مؤثر است.
این سویهها نسخههای متفاوتی از دو پروتئین، هماگلوتینین (H) و نورآمینیداز (N) روی سطح خود دارند که توسط پاسخهای ایمنی هدف قرار میگیرند. اما حتی در یک سویه، مانند H1N1، ممکن است تغییرات جزئی در این پروتئینها وجود داشته باشد، بنابراین نسخه جهانی واکسن دقیقاً با همه انواع ممکن مطابقت نخواهد داشت.
در آزمایش دیگری، این تیم به موش ها واکسن جهانی آنفولانزا یا واکسن ساختگی حاوی کد پروتئین غیر آنفولانزا دادند. یک ماه بعد، آنها آنها را با یکی از دو نوع ویروس آنفولانزای H1N1 آلوده کردند، یکی با پروتئین H1 بسیار شبیه به نسخه پروتئین موجود در واکسن و دیگری با پروتئین متفاوت تر.
پالس میگوید یکی از مزایای اصلی واکسنهای mRNA این است که به راحتی میتوان آنها را در مقایسه با سایر روشهایی که بر رشد ویروسهای آنفولانزا در تخم مرغ یا در آزمایشگاه تکیه میکنند، افزایش داد.
مرجع مجله: علوم پایهDOI: 10.1126/science.abm0271